طراحي الگوي حذف محدوديت زماني رأي در بازار سياسي با استفاده از سازوكارهاي بازار اقتصادي

Designing a Timeless Voting Model in the Political Market Using the Economic Market Mechanism

برخي ‌از اقتصاددانان در تحليل هاي اقتصادي‌ خود از نظام دموكراسي و نهادهاي آن، همواره روش هايي بسيار شبيه به تحليل هاي بازار را در پيش مي گيرند. هنگامي‌كه روش ها و فنون تحليل هاي اقتصادي در مطالعه دموكراسي به‌كار مي‌رود. يكي از نتايج جالب توجه آن است كه به نظر مي رسد، بازار سياسي به گونه اي شبيه به عملكرد بازار اقتصادي عمل مي كند. از شرايط مهم سازوكار تخصيص بهينه منابع در بازار اقتصادي، مي توان به نبود محدوديت زماني براي پول به عنوان يك كالاي خصوصي اشاره كرد. در اين راستا، هدف اصلي مقاله اين است كه از سازوكار عدم محدوديت زماني پول در بازار اقتصادي، براي تخصيص بهينه منابع و مزايا براي شهروندان در بازار سياسي استفاده كرد. براي نيل به اين هدف، با استفاده از نظريه رأي دهنده عقلاني آنتوني داونز (1957) و به كارگيري ايده الگوي پولي ساموئلسن (1958) در چارچوب نظريه اقتصاد خرد مصرف كننده، الگويي پولي شبيه به فضاي بازار سياسي، طراحي شده است. با استفاده از الگوي طراحي شده مي‌توان وضعيت حذف محدويت زماني و قابليت ذخيره كردن رأي در قالب الگوي طراحي شده را بررسي و تحليل كرد. نتايج به‌دست آمده از اين الگو نشان مي دهدكه حذف محدوديت زماني رأي باعث تخصيص برتر و بهبود وضعيت بهينه رأي‌دهندگان و رسيدن به تخصيص بهينه پرتويي مي شود.

In their economic analysis of democracy and its institutions, economists often use methods which are very similar to market analysis. When methods and techniques of economic analysis are used in studying democracy, one of the interesting results is that the performance of the political market is similar to that of economic market. The timelessness of money as private good is an important condition for the optimal resource allocation mechanism in the economic market. In this regard, this article uses the mechanism of the timelessness of money in the economic market in order to allocate advantages and benefits to citizens in the political market optimally. To do this, a monetary model similar to the political market sphere is designed using the concept of Anthony Downs’s (1957) rational voter hypothesis, and applying the idea of Paul Samuelson's (1958) monetary model within microeconomic theory of consumption. Using such model, the timelessness and storability of votes can investigated. The results show that the timelessness of money leads to a superior allocation, Pareto optimality and improvement in the optimal situation of voters.