پديد آورندگان :
قضايي، مريم دانشگاه شهيد چمران , داودي، ايران دانشگاه شهيد چمران , نيسي، عبدالكاظم دانشگاه شهيد چمران , مهرابي زاده هنرمند، مهناز دانشگاه شهيد چمران , بساك نژاد، سودابه دانشگاه شهيد چمران
كليدواژه :
زايمان طبيعي , درد , خودكارآمدي , ترس
چكيده فارسي :
هدف: هدف پژوهش تعيين اثربخشي درمان شناختي رفتاري در مقايسه با آموزش رواني بر ترس از زايمان و متغيرهاي مرتبط با آن بود. روش: روش پژوهش نيمه تجربي و جامعه آماري زن‌هاي نخست‌زاي شهر اهواز در سال 1394 به تعداد تقريبي 8000 نفر بود. از بين آن‌ها 54 زن كه معيارهاي ورود به مطالعه را داشتند؛ با روش نمونهگيري در دسترس انتخاب و به‌شكل تصادفي در سه گروه 18 نفري گمارده شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه انتظار زايمان ويژما، ويژما و زَر (1998)، نشانه‌هاي اضطراب درد مك‌كراكن و دينگرا (2002)، خودكارامدي زايمان لويي (1993)، 9 جلسه 90 دقيقهاي درمان شناختي رفتاري نايمينن، (2016) و 6 جلسه 90 دقيقهاي آموزش رواني روحي، سالملا-آرو، تويوانن، توكولا، هالمسماكي و سايستو، (2013) هفتهاي دو بار بود. پس از حذف 8 نفر به‌دليل غيبت در دو سوم جلسه‌ها دادههاي 46 نفر با استفاده از روش كوواريانس و مقايسه دو نسبت مستقل تحليل شد. يافته‌ها: نتايج نشان داد درمان شناختي رفتاري ترس از زايمان (64/70 =F، 001/0 =P) و ترس از درد ( 25/4 =F، 02/0 =P) را كاهش و تمايل به زايمان طبيعي (12/3 =Z، 002/0 =P) و خودكارامدي زايمان را افزايش داده (73/108=F، 001/0 =P) و اثربخشي آن در مورد اين متغيرها بيش از آموزش رواني است. آموزش رواني تنها باعث افزايش خودكارامدي زايمان (73/ 108=F، 001/0 =P) و كاهش ترس از زايمان شده بود (64/70=F، 01/0 =P). همچنين تفاوت فراواني نهايي زايمان طبيعي در گروه شناختي رفتاري با گروه گواه (56/1=Z، 1/0 =P)، و گروه آموزش رواني (7/0 =Z، 4/0 =P) معني‌دار نبود. نتيجه‌گيري: درمان شناختي رفتاري با هدف قرار دادن افكار غيرمنطقي زن‌ها نسبت به زايمان طبيعي و استفاده از راهبردهاي رفتاري باعث كاهش ترس زن‌ها از زايمان ميشود و موثرتر از آموزش رواني در زمينه هاي مذكور است.
چكيده لاتين :
Aim: The aim of the current study was the determination of the effectiveness
of Cognitive Behavioural Therapy in comparison with psycho-education, on
the fear of childbirth and its related variables. Methods: Method was quasiexperimental and the statistical population of nulliparous women from Ahvaz
was 8000. Among them 54 women who had the entrance criteria for being
considered in the research were selected. Selection was based on participants’
availability and they were randomly assigned to three groups of 18 women.
Research tools were Wijma, Wijma and Zar’s Delivery Expectancy
Questionnaire (1998) McCracken and Dhingra’s Pain Anxiety Symptoms
(2002), Lowe’s Childbirth Self-Efficacy Inventory (1993), also nine sessions
of 90-minute of Cognitive Behavioral Therapy Niminen (2016) and six sessions
of 90-minute of psycho-education (Rouhi, Salmela‐Aro, Toivanen, Tokola,
Halmesmäki & Saisto, 2013) for two times a week. After removing eight
persons due to their absentees in two-thirds of sessions, the data of 46 persons
were analyzed by the use of covariance method and comparison of two
independent ratios. Results: Result revealed that Cognitive Behavioural
Therapy decreases the fear of childbirth (F= 70.64, P= 0.001), fear of pain (F=
4.25, P= 0.02) and increases the tendency to natural childbirth (Z= 3.12, P=
0.002) and self-efficacy of childbirth (F=108.73, P= 0.001) and its effectiveness
on these variables is more than psych education. Psych education only led to
the increase of self-efficacy of childbirth (F=108.73, P= 0.001) and a decrease
of fear of childbirth (F= 70.64, P= 0.01). The difference in the final frequency
of natural childbirth in the experimental group with the control group (Z= 1.56,
P= 0.1) and psych education (Z= 0.7, P= 0.4) group was not significant.
Conclusion: Since Cognitive Behavioural Therapy uses behavioural strategies
and targets the irrational thoughts of women toward natural childbirth, it leads
to the decrease of fear of childbirth and more effective than psychological
training in the aforementioned fields.
