كليدواژه :
عاطفي , سلوك , سازگاري , تحصيلي , اجتماعي
چكيده فارسي :
هدف: هدف پژوهش تعيين اثربخشي آموزش نظم بخشي هيجاني بر سازگاري عاطفي، اجتماعي و تحصيلي پسرهاي 10 تا 14 سال دچار اختلال سلوك بود. روش: روش پژوهش شبه آزمايشي با گروه گواه و طرح پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري دو ماهه و جامعه آماري 68 دانش‌آموز پسر 10 تا 14 ساله مراجعه كننده در بازه زماني مهر و آبان ماه 96 به مركز مشاوره راه نوين زندگي شهر گنبدكاووس بود. از بين آنها 30 دانش‌آموز كه كمترين نمره سازگاري را در پرسشنامه سازگاري دانش‌آموزان سينها و سينگ، 1993 و بالاترين نمره را در پرسشنامه علائم مرضي كودكان نسخه والدين گادو و اسپراكفين (2007) كسب كرده بودند؛ به‌روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمايش و گواه به‌صورت تصادفي جايگزين شدند. گروه آزمايش به‌مدت 8 جلسه 90 دقيقه‌اي به‌صورت هفتگي و بر اساس تلفيق دستورالعمل مك‌گي، وود و برنتلي (1390) و آلن، مك‌گي و بارلو (2009) تحت آموزش گروهي نظم بخشي هيجاني قرار گرفتند. داده‌ها با استفاده از آزمون تحليل واريانس مختلط با اندازه‌گيري مكرر تحليل شد. يافته‌ها: يافته‌ها تفاوت معناداري را بين عملكرد دو گروه در نشانه‌هاي اختلال سلوك (27/19 =F، 001/0 =P)، سازگاري كل (02/59 =F، 001/0 =P)، سازگاري عاطفي (86/19 =F، 001/0 =P)، سازگاري اجتماعي (83/47 =F، 001/0 =P) و سازگاري تحصيلي (05/32 =F، 001/0 =P) در مرحله پس آزمون و پيگيري نشان داد. نتيجه‌گيري: از آنجا كه آموزش نظم بخشي هيجان، بر تعامل فرد با هم‌سال‌ها و اجتماع به‌شكل مستقيم تأثيرگذار است؛ به نحو مطلوبي ميتواند از ميزان نشانگان اختلال سلوك بكاهد. لذا نهادهاي خانواده، تربيتي، آموزش و پرورش و مراكز خدمات روان‌شناختي و مشاوره مي‌توانند در جهت بهبود اين اختلال از اين روش بهره مند شوند.
چكيده لاتين :
Aim: The aim of present study was to investigate effectiveness of emotional
regulation training on affective, social and educational adjustment in 10 to 14
years boys’ student suffering from conduct disorder. Methods: it was a quasiexperimental with control, experimental group and pretest, posttest, and followup was 2 months. Target population was 68 pupils aged 10 to 14 years old who
referred to counseling center of Rahe Novin Zendegi in Gonbad kavous from
October to November 2017, among which, 30 students who had the highest
score in Sinha and Sing Student Adjustment Inventories 1993 and Parents'
Parenting, Gadowc& Sprafkin (2007) were selected through convenience
sampling and randomly assigned into two groups of experimental and control.
The experimental group received 8 weekly 90-minute sessions based on
combination of McGee, Wood, and Brentley (2011) and Allen, Maggie and
Barlow (2009) guidelines for emotional regulation. The control group did not
receive any interventions during this period. Data were analyzed using mixed
variance repeated measures. Results: Results showed significant difference
between function of experimental and control group in Symptoms of conduct
disorder (F= 19.27, P= 0.001), total adjustment (F= 59.02, P= 0.001), affective
adjustment (F= 19.86, P= 0.01), social adjustment (F= 47.83, P= 0.001) and
educational adjustment (F= 32.05, P= 0.001) in post test and after two month
of follow up. Conclusion: Since the training of emotional regulation is directly
influencing on interaction of individual with peers and community and reduces
the symptoms of conduct disorder, hence, this method can be used in families,
educational institute and Psychological and Counseling Services Centers in
Iran in order to improve symptoms of conduct disorder.
