اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در افزايش اميدواري و كاهش هيجانات منفي دانش‌آموزان پسر پايه نهم

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy in Increasing Hope and Decreasing Negative Excitements of Male Students in the Ninth-Grade

هدف پژوهش حاضر، تعيين اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد در افزايش اميدواري و كاهش هيجانات منفي دانش­آموزان پسر پايه نهم بود. طرح پژوهش نيمه آزمايشي از نوع پيش­آزمون و پس­آزمون با گروه كنترل بود. تعداد 34 نفر با استفاده از نمونه‌گيري خوشه­اي چندمرحله‌اي انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه (17 نفر گروه آزمايش و 17 نفر گروه كنترل) جايگزين شدند. گروه آزمايش 8 جلسه 90 دقيقه­اي و به مدت دو ماه آموزش مبتني بر پذيرش و تعهد دريافت كرد و گروه كنترل در اين مدت هيچ آموزشي را دريافت نكرد. براي جمع­آوري اطلاعات از پرسشنامه اميدواري اشنايدر و مقياس افسردگي، اضطراب و استرس (DASS-21) استفاده شد. براي تحليل داده­ها از آزمون­هاي تحليل كوواريانس چند متغيري و تحليل كوواريانس تك متغيري استفاده شد. نتايج حاصل از آزمون تحليل كوواريانس چند متغيره نشان داد كه درمان مبتني بر پذيرش و تعهد اثر معني‌داري بر روي اميدواري و هيجانات منفي دارد و باعث افزايش اميدواري و كاهش هيجانات منفي در دانش آزمون پسر پايه نهم شد؛ بنابراين درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي‌تواند در افزايش اميدواري و كاهش هيجانات منفي دانش­آموزان پسر مورد كاربرد قرار گيرد.

The objective of this study was to delimit the efficiency of acceptance and commitment therapy in enhancing hope and decreasing negative emotions of 9th-grade male students. The research design was semi-experimental of a pre-test and post-test type with a control group. The statistical population of this examination consisted of all 9th-grade male students of Zahedan who were studying in the academic year of 2017-2018. Multi-stage cluster sampling picked 34 people and randomly assigned to two groups (17 in the experimental group and 17 in the control group). The experimental group received eight sessions of 90 minutes’ acceptance and commitment training during two months, while the control group did not receive any training during this period. Schneider's Hope Questionnaire and Depression, Anxiety and Stress Scale (DASS-21) were employed for data collection. Multi-variable and single-variable covariance analysis was adopted to analyze the data. The results of multivariate analysis of covariance revealed that acceptance and commitment therapy had a significant impact on hope and negative sentiments and ended in a rise of hope and reduction of negative emotions in the 9th-grade male students. Hence, acceptance and commitment therapy can be utilized in improving the hope and lessening the negative emotions of male students.