بررسي رابطه هوش هيجاني، تاب آوري و مثبت انديشي مادران با اضطراب جدايي كودكان پيش دبستاني

The Relationship between Mothers’ Emotional Intelligence, Resilience, and Positive Thinking and Preschoolers’ Separation Anxiety

پژوهش حاضر با هدف بررسي رابطه هوش هيجاني، تاب آوري و مثبت انديشي مادران با اضطراب جدايي كودكان پيش دبستاني انجام شده است. روش پژوهش توصيفي- همبستگي است و جامعه آماري شامل 310 نفر از كودكان پيش دبستاني مراكز مهد كودك سه ستاره شهرستان ساري بود كه از اين عده 150 كودك پيش دبستاني با توجه به جدول كرجسي و مورگان و با روش تصادفي خوشه­‌اي به عنوان نمونه تحقيق انتخاب شدند. ابزار گردآوري داده­‌ها شامل پرسشنامه تاب آوري كانر و ديويدسون (2003)، مقياس هوش هيجاني شوته و همكاران (2001)، پرسشنامه شادكامي آكسفورد (آرگايل و همكاران، 1989) و مقياس اضطراب كودكان پيش دبستاني بود. تجزيه و تحليل داده ­ها با استفاده از همبستگي پيرسون و رگرسيون سلسله مراتبي انجام گرفت. نتايج حاصل از تجزيه و تحليل داده­‌ها نشان مي­دهد كه رابطه منفي معناداري ميان ابعاد هوش هيجاني از جمله درك هيجاني، نظم‌­جويي هيجاني و به كارگيري هيجاني، تاب­آوري و مثبت انديشي مادران با اضطراب جدايي كودكان وجود دارد. همچنين هوش هيجاني، تاب­آوري و مثبت ­انديشي پيش­­‌بيني كننده اي مناسب براي اضطراب جدايي كودكان پيش دبستاني است. با توجه به ميزان t و سطح معناداري مشخص شد كه در ميان عامل هاي پيش­‌بين، مؤلفه­‌هاي درك هيجاني، نظم جويي هيجاني، تاب آوري و شادكامي مادران سهمي مناسب در تبيين اضطراب جدايي كودكان پيش دبستاني دارند. با توجه به مدل نهايي، نظم جويي هيجاني، درك هيجاني، تاب آوري و مثبت انديشي به ترتيب بيشترين تأثير را در كاهش اضطراب جدايي كودكان دارند.

This study was carried out to investigate the relationship between mothers’ emotional intelligence, resilience, and positive thinking and preschoolers’ separation anxiety. The research design was descriptive, correlational. The statistical population of the study comprised 310 preschoolers attending child care centers in Sari. The sample size was determined to be 150 based on Krejcie and Morgan Table and the sample was drawn through random cluster sampling method. The instruments included Conner-Davidson Resilience Scale (2003), Emotional Intelligence Scale (Schutte et al., 1998), Oxford Happiness Inventory (Argyle et al., 1989), and the Preschool Anxiety Scale (PAS). The obtained data were analyzed via pearson correlation and regression analysis (enter method). The results showed that mothers’ emotional intelligence (and its different dimension such as emotion perception, managing emotions, utilizing emotions), resilience, and positive thinking were negatively associated with children’s separation anxiety. In addition, emotional intelligence, resilience and positive thinking are good predictors of separation anxiety of preschool children. Moreover, a significant share of variation in preschoolers’ separation anxiety has been explained by emotion perception, managing emotions, resilience, and happiness. According to the final model, managing emotions, emotion perception, resilience, and positive thinking were respectively the most effective factors in reducing children’s separation anxiety.