بررسي تاثير معنادرماني گروهي (با رويكرد ديني) بر پرخاشگري و نااميدي دانش آموزان زهرا شاهسواري

The Effect of Group Logotherapy with a Religion-Based Approach on Students’ Aggression and Hopelessness

پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير معنادرماني گروهي با رويكرد ديني بر پرخاشگري و نااميدي دانش آموزان انجام شده است. پژوهش از نوع شبه تجربي و با طرح پيش آزمون و پس آزمون و گروه گواه است. جامعه آماري پژوهش، همه دانش آموزان دختر پايه سوم دبيرستانهاي شهر رباط كريم درسال تحصيلي 94-1393 بودند. نمونه اين پژوهش 240 نفر از دانش آموزان دختر بود كه به صورت نمونه­‌گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. ابزار پژوهش پرسشنامه نااميدي بك(1988) و پرسشنامه پرخاشگري اهواز (1379) بود. 30 دانش آموز با نمرات بالاي نااميدي در پرسشنامه نااميدي بك و پرسشنامه پرخاشگري انتخاب و به صورت تصادفي در دو گروه آزمايش (15 نفر) و گروه كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. مداخله درماني در مورد گروه آزمايش صورت گرفت و شيوه­‌هاي معنادرماني با رويكرد ديني طي ده جلسه 75 دقيقه اي به آنان آموزش داده شد و پس از 15 روز پس‌­آزمون روي هر دو گروه اجرا شد. داده­‌ها با روش تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه در مقياسهاي نااميدي (4.89F= و 0/001≤P) و پرخاشگري (58.69F= و 001/P≤0) ميان دو گروه آزمايش و گواه در پيش­‌آزمون و پس­‌آزمون تفاوت معنادار وجود دارد( 0/001≥P). نتيجه اينكه اگر بتوانيم در گروه هاي دانش آموزان معناي زندگي و چگونگي معنابخشيدن به زندگي را به­‌ويژه با توجه به ديدگاه ديني كه براي آنها ملموس و آشناست آموزش دهيم، توانسته ايم گامي در جهت كاهش پرخاشگري و نااميدي و ارتقاي سلامت روان دانش آموزان برداريم و در نتيجه كارايي آنان را در بعد تحصيلي و اجتماعي افزايش دهيم.

The aim of the present study was to investigate the effect of group logotherapy with a religion-based approach on students’ aggression and hopelessness. This quasi-experimental research had a pretest posttest control group design. The population of the study was comprised of all eleventh grade girls in Robatkarim in academic year 2014-2015. The sample included 240 students who were selected through multi-stage cluster sampling method. The instruments included Beck’s Hopelessness Scale (1988)‌ and Ahvaz Aggression Inventory (Zahedifar et al., 2000). Thirty students who had obtained the highest scores on the two scales were selected and randomly assigned to experimental (N=15) and control groups (N=15). The experimental group received the intervention (group logotherapy with a religion-based approach) in ten 75-minute sessions. Both groups were given the posttest after two weeks. The obtained data were analyzed via ANCOVA. The results showed that there was a significance difference between the mean scores of the two groups in hopelessness (p≤0.001, F=4.89) and aggression (P≤0.001, F=58.69) in the pretest and posttest (P≤0.001). The findings indicated that group logotherapy with a religion-based approach can decrease hopelessness and aggression and boost mental health among students.