كليدواژه :
همسالان , والدين , دلبستگي , خودپنداره , جامعه پسند
چكيده فارسي :
هدف: هدف پژوهش تعيين نقش واسطهاي خودپنداره در رابطه بين دلبستگي به والدين و همسالان با رفتارهاي جامعه پسند بود. روش: روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي و جامعه آماري شامل تمام دانش‌آموزان دختر متوسطه اول پايههاي هفتم تا نهم مدارس نواحي يك و دو شهرستان همدان به تعداد 21690 بود. ميشل 1993، نسبت 10 تا 20 آزمودني به ازاي هر متغير مشاهده شده و گاداگنولي و وليسر (1998) نيز در پژوهش با رويكرد الگويابي و تحليل مسير، نمونهاي با حجم 300 تا 450 نفر را ضروري ميدانند. بنابراين در اين پژوهش با در نظر گرفتن احتمال ريزش نمونه570 نفر، به روش نمونه برداري تصادفي دو مرحلهاي به اين صورت كه از هر ناحيه 2 مدرسه به نام مدرسه شاهد 1 و 2 و مدرسه فروغ و فاطمه الزهرا و از هر مدرسه 4 كلاس انتخاب شد. ابزار پژوهش پرسشنامه دلبستگي به والدين و همسالان آرمسدن و گرينبرگ (1987)، پرسشنامه خودپنداره ساراسوت 1984 و مجموعه شخصيت جامعه پسند پنر، فريتشر، كريگر و فرايفلد (1995) بود. پس از حذف 48 پرسشنامه مخدوش و 2 داده پرت، دادهها با استفاده از روش الگويابي معادلههاي ساختاري تحليل شد. يافتهها: نتايج نشان داد كه ضريب مسير غيرمستقيم دلبستگي به همسالان با رفتارهاي جامعه پسند (064/0=β، 001/0=P)، دلبستگي به پدر با رفتارهاي جامعه پسند (033/0=β، 018/0=P) و دلبستگي به مادر با رفتارهاي جامعه پسند (022/0=β، 037/0=P) مثبت و معنادار است. نتيجهگيري: پيشنهاد ميشود براي كاهش رفتارهاي ضداجتماعي و افزايش رفتارهاي جامعه پسند در مدارس، برنامههايي جهت ارتقاي خودپنداره نوجوانان و ترميم دلبستگي آنها با والدين و همسالان تدوين شود
چكيده لاتين :
Aim: The purpose of this study was to determine the mediating role of selfconcept in the relation between attachment to parents and peers with prosocial
behaviors. Method: The research method was descriptive-correlational and the
statistical population of the study included all the first grade female students of
the seven to ninth grades of the schools in one and two regions of Hamedan to
21690, among them two-step random sampling according to recommendation
of Mishel 1993, the ratio of 10 to 20 subjects per observed variable and
Guadagnoli & Velicer (1998), a minimum of 450 people and considering the
probability of a sample loss, 570 people among the schools in Shahed 1, Shahed
2, Forough School and Fatemeh Al-Zahra School, two schools from each
district and from each school 4 classes were selected. The study tool was the
inventory of parent and peer attachment by Armsden & Greenberg (1987), selfconcept questionnaire by Sarswat 1984 and prosocial personality battery by
Penner, Fritzsche, Craiger, & Freifeld (1995). After exclusion of 48 distortion
questionnaires and 2 outlier data, data were analyzed using structural equation
modeling method. Results: In this study, the indirect path coefficient of
attachment to the peers with prosocial behaviors (β= 0.064, P= 0.001),
attachment to the father with prosocial behaviors (β= 0.033, P= 0.018) and
attachment to the mother with prosocial behaviors (β= 0.022, P= 0.073) were
positive and significant. Conclusion: It is suggested to reducing the antisocial
behaviors in schools and increasing prosocial behaviors on improving the selfconcept of adolescents and restoring their attachment to parents and peers be
focused.
