الگوهاي فرهنگي همسازي شيعه و سني در جنوب ايران: مطالعه حساسيت ميان‌فرهنگي اهل تسنن و تشيع در جنوب استان فارس (لارستان) و غرب استان هرمزگان (بستك)

Cultural Patterns of Shiite-Sunni Integration in Southern Iran: The Study of Sunni and Shiite Intercultural Sensitivity in South Fars Province (Larestan) and West Hormozgan Province (Bastak

گفتمان‌هاي موجود در مورد همگرايي شيعه و سني، شامل سه گفتمان «تقريب مذاهب»، «وحدت اسلامي»، و «انسجام اجتماعي» هستند، اما‌ فارغ از گفتمان‌ها، مقاله حاضر الگوهاي فرهنگي همسازي ميان شيعه و سني در منطقۀ لارستان (جنوب استان فارس) و بستك (غرب استان هرمزگان) را با رويكرد اجتماعي مطالعه مي‌كند. هدف اين مقاله، بررسي ابعاد مختلف اين الگوي فرهنگي است و پرسش‌هاي پژوهش عبارتند از اينكه: درجه همزيستي و مداراي فرهنگي ميان شيعه و سني در اين منطقه تا چه حد است؟ همچنين، درجه تعصب‌گرايي قومي و مذهبي در ميان اين دو گروه مذهبي چگونه است؟ براي پاسخ به اين پرسش‌‌ها، به مطالعه ميداني و مصاحبه پيمايشي با 420 نفر از اهل تشيع و تسنن در منطقه لارستان و بستك پرداخته‌ايم. نتايج پژوهش نشان مي‌دهد كه در جنوب استان فارس، همزيستي، همگرايي، و درهم‌تنيدگي اجتماعي بين شيعيان و اهل تسنن وجود دارد.

This study follows a social approach and pays attention to the social and cultural level of convergence in the daily life of the Shia and Sunni people. The cultural patterns of Shia-Sunni divide in Lārestan region (south Fars province) and Bastak (west Hormozgān province) are a good example of the coexistence and sympathy between the two religious groups in Iran. The main question is: How the co-existence of Shia and Sunni people in this region can transform the ethnic and religious fanaticism into the ethnical and cultural relativism and ultimately lead to a cultural integration between Shias and Sunnis? Milton J. Bennett's Developmental Model of Intercultural Sensitivity (DMIS) was adopted as the theoretical model for answering the question. The research includes a field study and a survey interview with 420 Shia and Sunni people in Larestan and Bastak. The results showed that Sunni people have a more ethnocentric view compared with Shia people, because the Sunni people are a minority group who pursue more conservative and cautious views to protect their societies. The Shia people have more ethno relativist views; Shia people have more cultural tolerance and are more inclined to accept and even integrate with Sunnis. It is based on this view that the coexistence, convergence and social integration of Shias and Sunnis have become possible.