پدرسالاري فرهنگي؛ سبكي از مديريت فرهنگي در نظام تربيت معلم ايران

Cultural Patriarchy as a Cultural Management style in Teacher Training System of Iran

حوزه مديريت در نظام آموزش عالي از نخستين حوزه‌هايي است كه ارتباط‌گيري با دانشجويان و فرايند شكل‌دهي به ذهنيت آن‌ها را آغاز مي‌كند. مطالعه اين فرايند از دو جنبه ممكن و مهم است: آنچه مديران، اراده مي‌كنند؛ آنچه مخاطبان برداشت مي‌كنند. اهميت جنبه دوم، از منظر سياست‌گذاري فرهنگي به‌عنوان لازمۀ اجراي سياست‌ها، جايگاه ذي‌نفعان در فرايند سياست‌گذاري، زمينه‌سازي براي بهبود سياست‌ها، و تنظيم پيشنهادهاي سياستي، هميشگي و محوري است. مقاله حاضر در پي كاوش و بازشناسي نظري ديدگاه و خوانشي است كه دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگيان در مورد مديريت فرهنگي دانشگاه، به‌عنوان زيرنظامي از نظام مديريت دانشگاه، دارند. داده‌هاي لازم از طريق روش‌هاي مشاهده مشاركتي (مشاركت‌كننده در نقش مشاهده‌گر) و مصاحبه (روش هدايت كليات) گردآوري شده‌اند. در مصاحبه، 35 نفر از دانشجويان (19 دختر و 16 پسر) و 5 نفر از مديران فرهنگي دانشگاه، با نمونه‌گيري هدفمند انتخاب شده‌اند. مصاحبه‌ها با روش نظام‌دار (منسوب به استراوس و كوربين) در 4 سطح، تحليل شدند. در جريان تحليل، 109 مفهوم، 15 مقوله، و 5 مقولۀ عمده پديدار شدند كه درنهايت به‌نظر پژوهشگران، برسازندۀ سبكي از مديريت بومي‌‌فرهنگي ايراني، به‌نام پدرسالاري فرهنگي، هستند. اين نوع از مديريت، در حوزه سياست‌گذاري و برنامه‌ريزي، مبتني‌بر برنامه‌ريزي عمودي، تك‌بُعدي، و تك‌جنسيتي، در حوزه هدايت و هماهنگي، مبتني‌بر غيرسازي، و در حوزۀ پايش و نظارت، مبتني‌بر نگاهباني و مراقبت است. سلوك پدرانه، امتيازي است كه مي‌تواند اين سبك مديريتي را تعالي‌بخش، كارآمد، مطلوب، و ارزنده معرفي كند.

Semiotics is the science of studying the sign systems and, in fact, an interpretive process for understanding the hidden truth behind the signs, mysteries, and signs and cultural symbols. In addition, semiotics tells us that structures can be meaningful. The sign system in the Islamic Republic of Iran is very important because of the creation of a new Shiite identity. The present study examines the process of transition from political symbols to social symbols in the stamps between 1979- 2001 as a cultural instrument of the Islamic Republic of Iran through a combination of content analysis and semiotics. The findings of this study indicate that the process of changing the emblems on stamps between 1979- 2001 indicates that the Islamic Republic of Iran's legitimacy has shifted from rulers to society and from political to social.