پديد آورندگان :
عطاري، بهناز دانشگاه آزاد اسلامي، واحد قم , منيرپور، نادر دانشگاه آزاد اسلامي - گروه روانشناسي سلامت، واحد قم , ضرغام حاجبي، مجيد دانشگاه آزاد اسلامي - گروه روانشناسي باليني، واحد قم
كليدواژه :
شادكامي , پذيرش خود , قدرداني , بخشش , توانمندي خود , سالمندان
چكيده فارسي :
با افزايش سن، به طور معمول ظرفيت هاي طبيعي بدن كاهش مي‌يابد و سالمندان دچار مشكلات جسمي و رواني متعددي مي‌شوند. يكي از مهم‌ترين مشكلات سالمندان، كاهش سطح شادكامي است. بنابراين اين پژوهش با هدف تبيين شادكامي در سالمندان بر اساس پذيرش خود، قدرداني و بخشش با نقش ميانجي توانمندي خود انجام شد. روش پژوهش، توصيفي از نوع همبستگي و معادلات ساختاري بود. جامعه آماري پژوهش شامل كليه سالمندان عضو كانون‌هاي جهانديدگان شهرداري تهران در سال 1396 بودند كه از بين آنها 950 نفر از طريق نمونه گيري خوشه‌اي انتخاب شدند. پرسشنامه هاي شادكامي فوردايس، پذيرش بيقيد و شرط جيمزلين و همكاران، قدرداني مگكالوف، روانشناختي قدرت ايگو استروم و همكاران و بخشودگي بين فردي احتشام زاده و همكاران اجرا شد. سپس با روش هاي همبستگي پيرسون و معادله يابي ساختاري يافته ها مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه رابطه معناداري بين تمامي متغيرها وجود دارد (0/05>P) و تنها بين مؤلفه دوري از نگراني با سه متغير قدرداني، بخشش و توانمندي خود رابطه منفي وجود دارد. قدرداني قويترين رابطه مثبت را با مؤلفه هاي خود بودن، برنامه ريزي و خوشبيني دارد. پذيرش خود قويترين رابطه مثبت را با مؤلفه هاي پرورش شخصيت اجتماعي، خوشبيني و پرورش شخصيت سالم نشان داد. همچنين، بخشش قويترين رابطه مثبت را با مؤلفه هاي دوري از نگراني، خوشبيني و بيان احساسات دارد و توانمندي خود قويترين رابطه مثبت را با مؤلفه هاي خوش بيني، برنامه ريزي و صميميت دارد. نقش ميانجي توانمندي خود توسط مدل مفهومي پژوهش تأييد شد. به منظور افزايش شادكامي و نشاط سالمندان، شايسته است كه نقش پذيرش خود، قدرداني و بخشش با توجه به توانمندي خود در مواجه با سالمندان مد نظر قرار گيرد.
چكيده لاتين :
Aging diminishes the natural capabilities of the body and mind, so elderlies face many physical and mental problems. Reduced level of happiness is one of the most important difficulties. Thus, this research aimed to explain happiness in the elderly on the basis of self-acceptance, appreciation, and forgiveness with the mediating role of self-empowerment. The Method was descriptive correlations and structural equations. The statistical population consisted of all members of the Tehran Municipal Elderlies Club in 1396, of which 950 were selected by cluster sampling. The Fordyce Happiness Questionnaire, as well as, those of Chamberlain & Haaga's unconditional acceptance, McCullough's appreciation, Strom's psychological power of Ego, and Ehteshamzadeh’s forgiveness were used. Then, data were analyzed using Pearson correlation and structural equations. There observed a significant relevance between all the relationships (P <0.05), regarding the results of the correlation coefficient between variables. Just, a negative correlation was between worry avoidance component with three variables appreciation, forgiveness and self-empowerment. The strongest relations were observed among these components: appreciation with the self-being, planning and goodness, Self-Acceptance with raising social character, goodness and healthy personality, Forgiveness with distraction, affection, and expression of feelings, and Self-empowerment to the affection, planning, and intimacy. Also, the results showed that the conceptual model of research confirmed the role of its mediating capability.
