اثربخشي معنويت‌درماني گروهي بر بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي دانشجويان

Effectiveness of Spirituality Group Therapy on Psychological Well-being and Personal Growth in Female Students

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف شناسايي اثربخشي معنويت درماني گروهي بر بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي دانشجويان دختر انجام شد. روش: روش پژوهش حاضر شبه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون - پس‌آزمون همراه با گروه كنترل و مرحله پيگيري بود. جامعه آماري اين پژوهش شامل دانشجويان دختر مقطع كارشناسي بود كه در نيمه دوم سال تحصيلي 95-1394 در دانشگاه آزاد اسلامي واحد تهران جنوب مشغول به تحصيل بودند. نمونه پژوهش شامل 32 نفر بود. روش نمونه‌گيري هدفمند همراه با غربال‌گري بود. بدين‌صورت كه دانشجوياني كه مايل به شركت در پژوهش بودند به پرسشنامه‌ها پاسخ دادند و سپس تعداد 32 نفر از افرادي كه نمرات پاييني در آزمون بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي كسب كردند انتخاب و سپس به‌صورت تصادفي 16 نفر در هر يك از گروه‌هاي آزمايش اختصاص يافتند. ابزارهاي پژوهش شامل پرسشنامه فرم كوتاه بهزيستي روان‌شناختي ريف و پرسشنامه اقدام براي رشد شخصي رابيتسچك بود. جهت تحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس مختلط استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد تفاوت معناداري بين نمرات پس‌آزمون و پيگيري گروه آزمايش و كنترل در بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي وجود دارد. بدين معنا كه نمرات بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي در دانشجويان دختر پس از مداخله درماني بهبود يافته است. بحث و نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش حاضر حاكي از آن است كه معنويت درماني گروهي بر بهزيستي روان‌شناختي و اقدام براي رشد شخصي دانشجويان تأثير دارد و مي‌توان از اين درمان براي بهبود بهزيستي رواني دانشجويان استفاده كرد.

The current study was carried out in order to identify the effects of the group therapy spirituality on psychological well-being and personal growth initiative among university students. The statistical population included all the female students who were studying at Islamic Azad University South Tehran Branch in the second semester of the academic year 2015-2016. The purposive convenience sampling method was used to evaluate 150 subjects (in a two-month period) individually with Personal Growth Initiative and Psychological Well-Being Scales. After screening, 30 subjects were selected and equally divided into experimental and control groups (The Cohen Table was used, and the effect size and the statistical power were considered 0.5 and 0.76, respectively). The experimental group received group therapy spirituality treatment for 10 sessions of intervention; however, the control group did not receive any treatments. The two groups were revaluated with the abovementioned scales both at the beginning and the end of the study. The results of SPANOVA (Split-Plot-Analysis of Variance) indicated that the personal growth initiative scores of the participants in the experimental group were significantly different from those of the participants in the control group in follow-up (P=0.011). Moreover, the psychological well-being scores of the two groups were significantly different from each other in the posttest (P=0.017) and follow-up (P=0.004). Investigating the means of personal growth initiative and psychological well-being in the two groups showed that personal growth initiative was significantly greater among the students of the experimental group (8.75) compared with the other group in follow-up. Furthermore, the students of the experimental group showed higher levels of psychological well-being in the posttest (3.813) and follow-up (4.75). This indicates the effect of group therapy spirituality on the increase in the scores of personal growth initiative and psychological well-being among students.