رابطه فقر شهري با فرهنگ فقر در محله هاي فرودست شهر اراك

The Relationship between Urban Poverty and Poverty Culture in the Slum Areas of Arak

هدف از انجام اين پژوهش بررسي رابطه فقر شهري با فرهنگ فقر در محله هاي فرودست شهري اراك با تاكيد بر توانمند سازي اقتصادي وفرهنگي ساكنان اين محله ها است.براي اين منظور شاخصه هاي فقر شهري و فرهنگ فقر شناسائي و مورد سنجش قرار گرفته و رابطه آنها به لحاظ همبستگي مورد بررسي قرار گرفت.روش:در اين پژوهش از روش پيمايش استفاده شده است.نمونه آماري طبق فرمول كوكران 381 نفر است كه با روش نمونه گيري 3 مرحله اي سهميه اي،خوشه اي و تصادفي ساده از بين حدود 56 هزار و 744 نفر ساكنان 3 محله فرودست شهري اراك انتخاب شده اند. در اين تحقيق ابتدا شاخص هاي كالبدي و اقتصادي انتخاب شده و بر اساس رويكرد تحليلي سلسه مراتبي (AHP) وزن دهي شده است.همچنين براي رتبه بندي محله هاي فرودست از نظر فقر شهري از ابزار تصميم گيري چند معياري TOPSIS استفاده شده است.يافته ها:بر اساس تكنيك topsis، رتبه فقر شهري بدست آمده براي محله ي فوتبال برابر با 0.09538 محله چشمه موشك برابر با 0.06206 و براي محله باغ خلج 0.06031مي باشد.نتايج همچنين نشان مي دهد كه اكثر بلوك هاي اين محله ها به لحاظ فقر شهري و فرهنگ فقر در وضعيت نامطلوبي قرار دارند.يافته هاي اين پژوهش نشان داد كه فقر شهري ساكنان، ارتباط معنا دار مستقيمي با سطح فرهنگ فقر در ميان آنها دارد. نتايج تحليل رگرسيون نشان داد كه مقدار ضريب همبستگي چندگانه مدل رگرسيوني و ضريب تعيين متغير مستقل،با توجه به 000/0 بودن sig ،به طور معنا داري متغير وابسته را پيش بيني مي كنند. نتايج تحليل مسير نشان داد كه اثر فقر شهري بر فرهنگ فقر معني دار است.بحث:در اين پژوهش به منظور كنترل و كاهش مولفه هاي فقر اقتصادي و فرهنگ فقر در محله هاي فرودست شهري،راهكار توانمند سازي ساكنان با رويكرد اجتماع محور در ابعاد اقتصادي،فرهنگ و اجتماعي پيشنهاد شده است.توانمند سازي اجتماع محلي و توسعه ي محلي رويكردي غير متمركز و مشاركتي است و به نوعي مكمل ارتقا بخشي است كه در رابطه با تامين حق مالكيت و توسعه ي اقتصادي در محله هاي فقير نشين علاوه بر مشاركت در ساخت و ساز و بهبود محله،ضرورت درگير شدن ساكنان محله در تصميم سازي و فرايند برنامه ريزي براي تشخيص اولويت هاي اقدام و حمايت در اجرا را ضروري مي داند.

Introduction:The purpose of this research is to investigate the relationship between urban poverty and poverty culture in urban suburbs of Arak – the capital of Markazi Province in centeral Iran, with emphasis on economic and cultural empowerment of residents of these neighborhoods. To this end, indicators of urban poverty and poverty culture have been identified and evaluated. The correlation between the variables was was examined as well. Method: In this research, a survey method and questionnaires were used to collect data. The sample was estimated to be 381 people according to Cochran formula, and they were selected through random cluster sampling and simple random sampling from among 56744 inhabitants of 3 suburban areas of Arak. . In this research, the physical and economic indicators were selected first and based on the Analytical Hierarchy Process (AHP) approach. Besides, a multi-criteria decision making instrument of TOPSIS was used for ranking urban poverty in urban areas. Results: Based on the TOPSIS technique, the urban poverty rate for the neighborhood of Mahalleh Football was 0.09538; for the Cheshmeh Mooshak area was 0.06206 and for Bagh Khalaj neighborhood was 0.06031. The results also showed that most of the blocks in these neighborhoods are in a bad condition in terms of urban poverty and Poverty culture. The urban poverty of residents in each of these three neighborhoods has a direct relationship with the level of poverty culture among them. There is also a strong correlation between these two variables, so that urban poverty has led to the continuation of the culture of poverty in these neighborhoods and the culture of poverty. In terms of the culture of poverty, the residents of these three neighborhoods have a fairly similar lifestyle, and this lifestyle in these neighborhoods has formed a subculture. Discussion: The results showed that urban poverty does not necessarily happen due to physical and developmental actions; however, what causes the continuity of urban poverty in a neighborhood is the dominant culture of the inhabitants, so that poverty culture contributes to the continuity of urban poverty and prevents the outcome. Part of development programs is in poverty eradication from suburban areas. Therefore, policies and programs designed and developed to reduce urban poverty in these neighborhoods should reduce urban poverty at the physical level of neighborhoods by changing attitudes and approaches. In other words, while improving the physical and physical condition of neighborhoods, it is necessary to change the subculture of poverty among residents.