اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش بر تشنج و خودمديريتي بيماران صرع مقاوم به درمان

Investigating the Effects of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on Seizure Frequency and Self-management Behaviors of Patients with Intractable Epilepsy

مقدمه: پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي درمان مبتني بر تعهد و پذيرش بر فراواني تشنج و رفتارهاي خودمديريتي در افراد مبتلا به صرع مقاوم به درمان انجام گرفت. روش: اين مطالعه نيمه آزمايشي، از طرح پيش‌آزمون – پس‌آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش حاضر شامل كليه‌ي بيماران مبتلا به صرع مقاوم به درمان مراجعه‌كننده به كلينيك‌هاي تخصصي بيماري‌هاي مغز و اعصاب شهر خرم‌آباد(3 كلينيك) و يك بيمارستان بود. از اين بيماران 24 نفر (12نفر گروه آزمايش و 12 نفر گروه كنترل) به شيوه‌ي نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. سپس اعضاي گروه آزمايش در 10جلسه (هرهفته يك جلسه 90 دقيقه‌اي) تحت درمان مبتني بر تعهد و پذيرش قرار گرفتند. جهت گردآوري داده‌ها پرسشنامه رفتارهاي خودمديريتي صرع ديلوريو (2011)، و چك ليست ثبت حملات تشنج توسط بيمار استفاده شد. داده‌ها نيز با آزمون آماري تحليل كواريانس تك‌متغيره و چند متغيره مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج: نتايج نشان داد كه درمان مبتني بر تعهد و پذيرش به طور معناداري منجر به كاهش فراواني تشنج (P<0.001) و بالارفتن رفتارهاي خودمديريتي (P<0.001) مي‌گردد. بحث و نتيجه‌گيري: بر اساس يافته‌هاي اين پژوهش، درمان مبتني بر تعهد و پذيرش كه يكي از درمان‌هاي موج سوم است، مي‌تواند به عنوان يك درمان غير تهاجمي و مقرون به صرفه در كنار مداخلات پزشكي براي بهبود رفتارهاي خودمديريتي و تاثير بر كاهش تشنج در اين بيماران داراي كارايي قابل ملاحظه‌اي مي‌باشد.

Introduction: The present study was conducted with an eye on investigating the effects of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on seizure frequency and self-management behaviors of patients with intractable epilepsy. Methodology: Quasi experimental design was adopted in which pre-test, post-test, and control group were deployed to gather data from patients with epilepsy visiting specialty neurology clinics of Khorramabad. In so doing, 24 patients with epilepsy (experimental, N=12; control group, N=12) were selected based on convenience sampling. Subsequently, during a period of 10 sessions (once in a week lasting 90 minutes), they were treated through acceptance and commitment therapy. Data were collected by means of Dilorio’s (1994) epilepsy self-management questionnaire (ESM) and checklist of the number of seizures recorded by the patients. Moreover, data were analyzed in the SPSS-23 using ANOVA and MANOVA. Results: The results discovered that acceptance and commitment therapy has a meaningful and positive impact on decreasing the seizure frequency (P<0/001) and increasing the self-management behaviors (P<0/001). Conclusion: Based on the results of the present study, acceptance and commitment therapy, which is one of the therapies of the third wave, as a non-invasive and affordable therapy can have a considerable efficacy on recovery of self-management behaviors as well as decreasing the frequency of seizure in patients with epilepsy.