چين و افراط گرايي برگرفته از منطقه آسياي مركزي

در اين مقاله تلاش شده تا تصويري از افراط­ گرايي در ايالت سين­ كيانگ چين، ­زمينه­ ها و عواملِ تشديد كننده آن ارائه شود. علاوه بر اين نحوه برخورد و تعامل دولت مركزي چين با ساكنان اين ايالت نيز مطمح ­نظر قرار خواهد گرفت. اختلافات ديني و نژادي ساكنان سين­ كيانگ يعني اويغورها با ساكنان اصلي كشور چين يعني قوم هان، در كنار تأثير­­پذيري از گروه­ هاي تندرو و اسلام­ گرايان در منطقه آسياي مركزي از جمله عوامل بروز افراط­ گرايي در سين­ كيانگ مي­ باشد.اين سرزمين مستعد عدم ­ثبات و برخورد فزاينده بين چيني­ هاي هان­ نژاد و اويغورهاي بومي است، يكي براي استيلا و ديگري براي خودمختاري يا استقلال از اكثريت چيني­ ها.اين مقاله با تمركز بر تأثيرات جريان­ هاي تندرو در آسياي مركزي بر تمايلات افراط­ گرايانه و جدايي خواهانه در استان سين­ كيانگ، در پي يافتن پاسخ به اين پرسش است كه: دولت مركزي چين براي مهار افراط­ گرايي در استان سين­ كيانگ چه راهبرد­­هايي را در پيش گرفته است؟ در پاسخ بايد گفت كه دولت چين براي مهار اين پديده، يك استراتژي تركيبي­ اتخاذ نموده است. در بخش اقتصادي، استراتژي توسعه ­بخشي در مناطق غربي چين دنبال شده؛ در بخش امنيتي سياست سركوب و در بخش فرهنگي_اجتماعي سياست كنترل مذهبي و سياست تغيير جمعيت از مهم ­ترين اقدامات دولت چين در بُعد داخلي مي­ باشد. در بُعد خارجي نيز تقويت روابط اقتصادي با همسايگانِ سين­ كيانگ، سرمايه­ گذاري در بخش­هاي انرژي اين منطقه و طرح راه­ اندازي جاده ابريشم در قالب استراتژي اقتصادي؛ استفاده از ظرفيت ­هاي سازمان همكاري شانگهاي و تلاش براي ايجاد ثبات در كشورهاي همسايه سين­كيانگ در قالب استراتژي سياسي_امنيتي دنبال شده است. روش تحقيق در اين مقاله با توجه به ماهيت آن، توصيفي_تحليلي بوده و دامنه آن نيز آسياي شرقي و مركزي را در بر خواهد گرفت.