بررسي پيامدهاي اجتماعي توسعه گردشگري خانه هاي دوم مطالعه موردي: روستاي زيارت

رشد و گسترش گردشگري به شيوه متداول امروزي از جمله پديده هاي مهم اواخر قرن بيستم است، بهبود سامانه حمل و نقل عمومي و تملك بيش تر وسايل نقليه خصوصي، به افراد اجازه داد كه با انگيزه هاي متفاوت از تفريحات سالم غير شهري يا سرمايه گذاري شخصي در خريد املاك، به تدارك خانه هاي دوم بپردازند. روستاي زيارت به دليل برخورداري از آب و هواي خنك و معتدل، چشم انداز بديع، جنگل هاي زيبا، داشتن موقعيت ممتاز گردشگري و استراحتگاهي و فاصله اندك تا شهر گرگان از اوايل دهه 80 مورد توجه شهرنشينان و گردشگران خانه هاي دوم است. هدف مقاله حاضر بررسي رابطه بين گردشگري خانه هاي دوم و پيامدهاي اجتماعي آن در توسعه روستاي زيارت مي باشد. پژوهش حاضر از نظر هدف كاربردي و از نظر روش توصيفي- تحليلي و همبستگي و روش اجرا كتابخانه اي و ميداني است. جامعه آماري تحقيق را ساكنين روستاي زيارت تشكيل مي دهد، براي گردآوري اطلاعات با استفاده از روش ميداني(پرسشنامه) و فرمول كوكران از 384 نمونه، پرسشگري گرديد. نتايج حاصل از تحقيق نشان داد كه در ميان شاخص هاي 11 گانه پيامدهاي اجتماعي فقط در شاخص هاي افزايش تعامل و تحرك اجتماعي، جلوگيري از مهاجرت روستاييان و احياي دانش بومي فراموش شده روستا رابطه اي وجود نداشته، و در ساير شاخص ها بين توسعه گردشگري خانه هاي دوم و پيامدهاي اجتماعي آن در سطح روستاي مورد مطالعه رابطه وجود دارد.