اندازه گيري شاخص هاي فقر نسبي در خانوارهاي شهري استان گيلان

Measurement of Poverty Indicators to Urbon Families of Gilan Province

اين پژوهش، فقر نسبي در مناطق شهري استان گيلان طي سال‌هاي 1391-1380 را بررسي نموده است. بدين منظور خط فقر نسبي بر اساس روش‌هاي 50 و 66 درصد ميانه‌ي مخارج خانوارها براي خانوار‌هاي چهار نفره‌ي شهري محاسبه و با تكيه بر آن دو شاخص مرتبط با فقر شامل اصابت فقر و شدت فقر براي خانوارهاي مذكور با روش 66 درصد برآورد گرديده است. نتايج محاسبه‌ي شاخص‌هانشان مي‌دهد بر اساس روش 50 درصد در سال 1380 خط فقر نسبي 10583739 ريال بوده كه در سال 1391 به 68591706 ريال افزايش يافته است و بر اساس روش 66 درصد در سال‌هاي 1380 و 1391 به ترتيب خط فقر نسبي 13970536 و 90541052 ريال برآورد شده است. همچنين، ميزان اصابت فقر نسبي سالانه‌ي خانوارها در مناطق شهري در فاصله‌ي مذكور با روش 66 درصد ميانه‌ي مخارج با 3 درصد كاهش از 2/32 به 6/29 درصد تنزل يافته است؛ اگر چه در اين فاصله،با افزايش شدت فقر،متوسط شكاف درآمدي يك خانوار داراي فقر نسبي از 15 درصد خط فقر نسبي به 19 درصد افزايش يافته است. مقايسه‌ي خط فقر نسبي محاسبه شده با مطالعات در سطح كشوري نشان مي‌دهد كه خط فقر در مناطق شهري استان گيلان در سال 1391 از خط فقر مناطق شهري كل كشور پايين‌تر است.

In this research investigates rellative poverty in urban area of Gilan provinces during 2001-2012 Rellative poverty line has been calculated by 50 and 66 percentage of median families’ expenses methods for families who include four persons in this province. Also index of poverty severity and indicator of poverty point have been considered. Two indexes have been calculated by 66 percentage of median families’ expenses method. From the results viewpoint, 50 percentage of median families’ expenses method shows that the rellative poverty line is increased from 10583739 to 68591706 Rial during 2001 to 2012 correspondingly. Other method shows that the rellative poverty line is increased from 13970536 to 90541052 Rial during 2001 to 2012 respectively. Also, the index poverty point is decreased in this method from 32/2 percentage to 29/6 percentage that shows 3 percent reduction of rellative poverty over that times. As result, poverty severity is increased in such a way that the average of family’s income gap index is raised from 15 to 19 percentage of relative poverty line in contrast with indicator poverty point. Additionally, comparing the poverty point callcalatd for the provinces of Iran in 2012 shows us that the poverty point in urban area of Gilan is lower than other provinces of Iran.