عنوان مقاله :
محاسبه اندازه اثر در طرحهاي تكآزمودني با استفاده از روشهاي ناهمپوش
عنوان به زبان ديگر :
Calculating Effect Size in Single-Case Research using Nonoverlap Methods
پديد آورندگان :
موسي نژاد جدي، الناز دانشگاه تبريز - گروه روانشناسي , واحدي، شهرام دانشگاه تبريز - گروه روانشناسي , نظري، محمد علي دانشگاه تبريز - گروه روانشناسي , هاشمي نصرت آباد، تورج دانشگاه تبريز - گروه روانشناسي
كليدواژه :
طرح تك آزمودني , روشهاي ناهمپوش , اندازه اثر
چكيده فارسي :
گزارش اندازه اثر در طرحهاي تك آزمودني در سالهاي اخير بسيار مورد توجه قرار گرفته است. روشهاي متنوعي براي محاسبه اندازه اثر در طرحهاي تك آزمودني وجود دارد. پژوهش حاضر با هدف توصيف محاسبه اندازه اثر با استفاده از روشهاي ناهمپوش كه غيرپارامتريك و نابسته به توزيع هستند و همچنين بررسي نقاط قوت و ضعف هر يك از اين روشها را انجام شد. در يك پژوهش تك آزمودني از نوع AB دوازده جلسه درمان نوروفيدبك براي بررسي اثربخشي آن بر بهبود توجه بينايي- فضايي در يك كودك 8 ساله مبتلا به اختلال خواندن انجام شد. براي جمعآوري دادهها از آزمون پاسنر استفاده شد و براي تحليل دادهها، اندازه اثر با استفاده از روشهاي ناهمپوش PND، PAND، ECL، PEM، NAP و TAUnovlap محاسبه شد. نتايج پژوهش نشان داد كه ميزان اندازه اثر با استفاده از روشهاي ناهمپوش بين 69 تا 84 درصد بهدست آمد كه نشاندهنده اثربخشي مثبت نوروفيدبك در بهبود توجه بينايي- فضايي بود. پژوهش حاضر ميتواند راهنماي پژوهشگران و درمانگران در نحوه استفاده از روشهاي ناهمپوش براي محاسبه اندازه اثر در طرحهاي تك آزمودني و تصميمگيري درباره اثرات درمان باشد.
چكيده لاتين :
Reporting of the effect size in single subject designs that there are different ways to calculate it, has received an increased attention in recent years. Objective: The aim of this paper is to describe the calculating of effect size using non-overlap methods that are non-parametric and distribution-free and also evaluate their strengths and limitations. In a AB single subject design, 12 sessions of neurofeedback training were done for an 8-years old child who had reading disorder to determine its effectiveness in improvement of the visuospatial attention. Data was gathered using Posner Test and analyzed using PND, PAND, ECL, PEM, NAP and TAUnovlap methods. The result showed that effect sizes were obtained between 69 to 84% indicating the effectiveness of treatment in improving of visuospatial attention. This paper could be a guideline for researchers and clinicians in using non-overlap methods for calculating the effect size and deciding about the effect of treatment.
عنوان نشريه :
روش ها و مدل هاي روان شناختي
عنوان نشريه :
روش ها و مدل هاي روان شناختي