تحليل عوامل موثر بر بازآفريني فضاهاي تاريخي شهر (مطالعه موردي: ميدان مشق، تهران)

هسته اصلي ميدان مشق در اوايل دوران قاجار، به عنوان محلي براي حفاظت و دفاع از شهر در قالب يك پادگان نظامي شكل گرفت. علي رغم ارزشهاي منظري، زيبايي شناسي، معماري، تاريخي و فرهنگي، كاركردهاي يك محيط زنده و فعال شهري را ندارد. اين پژوهش مبتني بر رويكرد باززنده سازي فضاي شهري، با هدف بررسي ارتقا كيفيت فضا از طريق القاي روح كاركرد‌هاي اجتماعي به فضاي شهري و كشاندن دوباره مردم به آن است؛ لذا ضمن دستيابي به مدلي مفهومي از مهم‌ترين ابعاد تأثيرگذار و تأثيرپذير كيفيت فضاي شهري ارائه مي نمايد. سپس از طريق بررسي نظرات مردم و كارشناسان، مؤلفه‌ها و شاخص‌هاي تأثيرگذار بر باززنده سازي مجموعه ميدان مشق تبيين شده است. اين مقاله بر روش ارزشيابي كيفيت كاركردي ميدان مشق بر اساس تركيبي از نظرات كارشناسان و مردم استوارست كه ضعف‌هاي يكديگر را جبران مي كند؛ تحليلي دقيق‌تر از كيفيت‌ مكان بدست مي دهد و مي‌تواند مبنايي براي فرايند تصميم سازي باشد. پژوهش از نوع كاربردي با ماهيت تحليلي-توصيفي است. مباني نظري با مطالعات اسنادي-كتابخانه اي و اطلاعات و داده ها از طريق تهيه پرسشنامه و انجام مصاحبه گردآوري و تنظيم شدند. نتايج پژوهش نشان داد كه برپايه تعيين ضرايب 40 متغير مورد بررسي، متغيرهاي فعاليت‌هاي فرهنگي-هنري، فعاليت‌هاي غيررسمي، زندگي شبانه، فعاليت‌هاي گردشگري و تفريحي مقياس كاركرد‌ي، نورپردازي، مبلمان شهري، بسته و محدود بودن فضا، تأثير چيدمان عناصر فضا در ارتباط و تعامل ميان افراد، نظارت و امنيت، حضور افراد، چشم‌اندازها و مناظر، خاطره انگيزي فضا، بر بازآفريني و احياء كاركردي ميدان مشق موثر هستند.