ارزيابي اثرات گردشگري خانه‌هاي دوم بر روي كيفيت زندگي ساكنين دائمي (مطالعه موردي: دهستان سعيدآباد- شهرستان ايجرود)

گردشگري روستايي به عنوان يك فعاليت اجتماعي- اقتصادي مي‌تواند نقش مهمي در تنوع بخشي به اقتصاد روستايي از طريق ايجاد زمينه‌هاي شغلي و درآمدي جديد برعهده بگيرد كه همين امر نيز مي‌تواند به بهبود زندگي و ارتقاي كيفيت آن در جوامع روستايي كمك كند. هدف اين پژوهش بررسي تاثيرات گردشگري و توسعه خانه هاي دوم در شاخص‌هاي كيفيت زندگي ساكنين دائمي در مناطق روستايي دهستان سعيدآباد از توابع شهرستان ايجرود است. نوع تحقيق كاربردي و روش مورد استفاده توصيفي- تحليلي است. براي گردآوري داده‌ها از رپرسشنامه استفاده شده است. براي تجزيه و تحليل داده‌ها از آزمون‌هاي آماري t تك نمونه‌اي و رگرسيون چندمتغيره استفاده گرديد. جامعه آماري تحقيق روستاهاي واقع در محدوده دهستان سعيدآباد است كه از 818 خانوار ساكن دائمي، با استفاده از فرمول نمونه‌گيري اصلاح شده كوكران 216 خانوار به عنوان نمونه انتخاب شده است. نتايج مطالعه نشان مي‌دهد كه توسعه گردشگري در يك دهه اخير توانسته است تاثيرات مثبتي بر روي شاخص‌هاي كيفيت زندگي روستائيان داشته باشد. از طرفي ديگر، نتايج تحليل رگرسيون با توجه به ضريب تعيين (0.924) نشاندهنده تاثير مثبت توسعه گردشگري خانه‌هاي دوم در بهبود شاخص‌هاي كيفيت زندگي ساكنين در منطقه مورد مطالعه است. به طوري كه، از بين اثرات توسعه خانه‌هاي دوم گردشگري در كيفيت زندگي، به ترتيب شاخص‌ اثرات اقتصادي (0.450) و ابعاد كالبدي- زيرساختي (0.349) بيشترين و شاخص ابعاد نهادي و تصميم‌گيري (0.078) داراي كمترين ميزان تاثير در شاخص كيفيت زندگي از ديدگاه ساكنين محلي بوده است و اين تاثيرات در همه موارد در سطح 99 درصد معنادار گزارش شده است.