اثربخشي اميد درماني بر اهمال كاري تحصيلي دانش آموزان مقطع دبيرستان شهر قزوين

Efficacy of hope therapy on the procrastination students in the high school of the Qazvin

هدف از پژوهش حاضر اثربخشي مداخله اميد درماني براهمال كاري تحصيلي دانش آموزان دبيرستان هاي پسرانه ناحيه 1 شهر قزوين بوده است، از بين دانش آموزان پسر دبيرستان هاي ناحيه يك شهر قزوين كه تعداد دانش آموزان آن1815 نفر بود دو كلاس با ظرفيت 58 نفر با شيوه ي نمونه گيري خوشه اي انتخاب و پس از پر كردن پرسشنامه اهمال كاري سولومن و راثبلوم (1984)، مشخص شد كه 26 نفر آنها دچار اهمال كاري در سه حوزه امتحانات ، تكاليف و مقالات اين پرسشنامه هستند كه منجر به افت عملكرد دانش آموزان شده بود. پس از آموزش دوره اميد در گروه 10 نفره آزمايش در قالب 6 جلسه و مقايسه آن با گروه كنترل با همان تعداد، داده ها با استفاده از تحليل كواريانس چند متغيري بررسي شدند و نتايج نشان داد كه اهمال كاري دانش آموزان با ايجاد مهارت هاي اميد وخودباوري در دانش آموزان كاهش مي يابد

the purpose of this research was efficacy of hope therapy on procrastination high school students who live in area 1of Qazvin city . the procrastination. the present study using a treatment based on hope tries to solve this problem. The sample of the research includes Fifty eight boys were chosen in clustering among 1815 boys of high school the first and second area of Qazvin. After to answer the Solomon and Rothblums(1984) procrastination questionnaire, marked that twenty four of those involved procrastination in the three domain examinations, homeworks and articles of this questionnaire that led to low performance of students .after the training of hope period in the experiment group that involve 10 students in the 6 session, and comparison with control group with equal number ,Data were analyzed by multivariate analysis of covariance and result show that of students to be decreased with creation trainings of hope and selfesteem in students