بررسي شيوع استرونژيلوئيدس استركوراليس و ساير انگل هاي روده اي در مراكز توانبخشي استان مازندران

Prevalence of Strongyloides stercoralis and Other Intestinal Parasites in Rehabilitation Centers in Mazandaran Province, Northern Iran

سابقه و هدف: نظر به اهميت بيماري‌هاي انگلي به خصوص استرونژيلوئيديازيس در استان‌هاي شمالي، مطالعه حاضر با هدف تعيين شيوع استرونژيلوئيدس استركوراليس و ساير انگل‌هاي روده‌اي در مراكز توانبخشي استان مازندران انجام گرفت. مواد و روش‌ها: اين مطالعه توصيفي- مقطعي در سال‌هاي93-1392 انجام شد. از 13 مركز توانبخشي شبانه‌روزي موجود در استان مازندران، 7 مركز توانبخشي و در مجموع 341 نفر از اين مراكز به‌طور تصادفي انتخاب شدند. 239 نفر (70/1 درصد) مرد و 102 نفر (29/9درصد) زن بودند كه در سنين 11 تا 86 سال قرار داشتند. از هر فرد يك نوبت نمونه مدفوع تازه گرفته شد و به سه روش كشت در محيط نوترينت آگار، فرمالين‌اتر و در مورد نمونه‌هاي اسهالي به روش گسترش مستقيم و رنگ‌آميزي تري‌كروم مورد آزمايش قرار گرفت. اطلاعات توسط نسخه 16 نرم‌افزار آماري SPSS مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: 112 نفر (32/8 درصد) آلوده به انگل‌هاي روده‌اي بودند. 67 نفر (19/6درصد) آلوده به تك ياخته‌هاي روده‌اي و 48 نفر (14/1 درصد) آلوده به كرم‌هاي روده‌اي بودند. ميزان آلودگي به استرونژيلوئيدس استركوراليس 2/1 درصد بود. ساير آلودگي‌هاي كرمي عبارت بودند از: ديكروسليوم دندريتيكوم 7/9 درصد، تريكوريس تريكيورا 3/2 درصد، اكينوستوما 0/9 درصد، تنيا 0/3 درصد و تريكوسترونژيلوس 0/3 درصد. آلودگي‌هاي تك ياخته‌اي عبارت بودند از: آنتامبا كلي 19/4 درصد، يدامبا بوچلي 2/1 درصد، و كيلوماستيكس مسنيلي 1/2 درصد. استنتاج: آلودگي به برخي انگل‌هاي روده‌اي در اين مراكز بالا مي‌باشد. با توجه به عوارض و مشكلاتي كه در اثر ابتلاء به اين انگل‌ها ايجاد مي‌شود، درمان و كنترل عفونت‌ها در اين مراكز حائز اهميت مي‌باشد.

Background and purpose: Strongyloidiasis is prevalent in Northern provinces in Iran. Therefore, this study aimed at investigating the prevalence of Strongyloides stercoralis and other intestinal parasites in rehabilitation centers in Mazandaran Province, north of Iran. Materials and methods: A cross-sectional study was carried out in seven rehabilitation centers in Mazandaran Province, 2013-2014. Fecal samples were collected from 341 participants (239 male, 102 female) aged 11-86 years old. The centers and specimens were randomly selected. All samples were examined by formol-ether concentration and agar plate culture. Diarrheic samples were examined by direct smear and Trichrome staining. Statistical analysis was performed in SPSS V.16. Results: Intestinal parasitic infection was observed in 112 individuals. Protozoa infections were seen in 19.6% and helminth infections were seen in 14.1%. Strongyloides stercoralis was detected in 2.1% of the samples. The infection rate with other helminth parasites included Dicrocoelium dendriticum 7.9%, Trichuris trichiura 3.2%, Echinostoma sp. 0.9%, Taenia 0.3%, and Trichostrongylus sp. 0.3%. Entamoeba coli was the most common protozoan parasite (19.4%) followed by Iodamoeba butschlii (2.1%) and Chilomastix mesnili (1.2%). Conclusion: This study showed high infection rate with some intestinal parasites. The problems and complications associated with these parasites call for prompt diagnosis and treatment of infected individuals in rehabilitation centers.