بررسي اكولوژيك خشونت عليه كودكان در استان هاي ايران: يك تحليل خوشه اي

Ecological Study of Violence against Children in Provinces of Iran: A Cluster Analysis

سابقه و هدف: امروزه خشونت عليه كودكان، يكي از مشكلات مهم اجتماعي و سلامت عمومي بوده كه بر سلامت افراد در گروه‌هاي سني، نژادي، فرهنگي يا مذهبي متفاوت تاثير مي‌گذارد. مطالعه حاضر با هدف تعيين و مقايسه فراواني خشونت عليه كودكان در استان‌هاي ايران انجام گرفته است. مواد و روش‌ها: اكولوژيك حاضر با استفاده ازتحليل خوشه‌اي داده‌هاي مطالعه پيمايش سلامت و جمعيت سال 1389 در 31 استان ايران انجام گرديد. يافته‌ها: پس از تجميع نمودن بيانگرهاي خشونت عليه كودكان، بيشترين مقدار ميانگين در كل استان‌ها به شاخص تنبيه كلامي(76/99) و كم‌ترين آن به شاخص تنبيه بدني (13/12) مربوط بود. در تحليل خوشه‌اي نيز پنج خوشه شكل گرفت كه بر اساس آن بدترين وضعيت را استان گلستان (خوشه 2) و بهترين وضعيت را استان‌هاي گيلان، خراسان جنوبي، يزد، ايلام، تهران، خراسان رضوي، اصفهان، سمنان، هرمزگان، خوزستان، البرز و خراسان شمالي (خوشه 1) داشتند. هم‌چنين بر اساس نتايج تحليل واريانس، چهار شاخص خشونت عليه كودكان مانند مراقبت ناكافي، مواجهه با سيگار، كار كودك و اعتقاد به تنبيه در ميان 5 خوشه به دست آمده تفاوت معني‌دار نشان داد ولي در زمينه دو شاخص تنبيه بدني و تنبيه كلامي تفاوت آماري معني‌داري ديده نشد. استنتاج: يافته‌هاي مطالعه حاضر نشان داد كه ميزان كلي خشونت عليه كودك بالا بوده و تنوع گسترده‌اي از خشونت در جمعيت كودكان ايران مشاهده شد.

Background and purpose: Violence against children is one of the most important social and public health problems that affect people in different age, racial, cultural and religious groups. The aim of this study was to determine and compare the prevalence of violence against children in provinces of Iran. Materials and methods: This ecological study used the cluster analysis of data from Demographic and Health Survey (DHS) conducted in 2010 among 31 provinces of Iran. Results: After integration of indicators of violence against children, the highest and lowest mean values of indices in all provinces were verbal punishment (76.99) and corporal punishment (13.12), respectively. In cluster analysis five clusters were formed in which the worst was seen in Golestan province (cluster 2) and the best were observed in Guilan, South Khorasan, Yazd, Ilam, Tehran, Khorasan Razavi, Isfahan, Semnan, Hormozgan, Khoozestan, Alborz, and North Khorasan (cluster 1). According to the results of ANOVA, four indicators of violence against children including inadequate care, exposure to smoking, child labor and believe in disciplinary action against children showed significant differences, but no significant difference was found between corporal punishment and verbal punishment. Conclusion: This study showed that the overall rate of violence against children was high and a wide variety of violence is seen against Iranian children.