بررﺳﯽ آزﻣﺎﯾﺸﮕﺎﻫﯽ ﺗﺄﺛﯿﺮ رﺳﻮﺑﺎت درﺷﺖداﻧﻪ ﺑﺴﺘﺮ ﺑﺮ روﻧﺪ ﺗﻪ ﻧﺸﯿﻨﯽ و ﺗﻠﻪاﻧﺪازي رﺳﻮﺑﺎت ﭼﺴﺒﻨﺪه ﻣﻌﻠﻖ

يكي از عوامل مؤثر بر ته-نشيني و تله‌اندازي رسوبات چسبنده، جنس بستر مي‌باشد. در اين پژوهش با استفاده از فلوم دايره‌اي به بررسي تاثير رسوبات بستر بر تله‌اندازي و ته‌نشيني رسوبات معلق در غلظت‌هاي گوناگون و تنش‌هاي برشي مختلف جريان پرداخته شده است. آزمايش‌ها در دو حالت بستر صاف و بستر با رسوبات درشت دانه (D50= 2.4 , 9.4 mm) براي غلظت‌هاي اوليه 5، 10 و 20 گرم بر ليتر و سرعت‌هاي جريان 14/0، 24/0 و 34/0 متر بر ثانيه انجام شد. نتايج نشان داد در دو حالت بستر صاف و زبر، غلظت رسوبات معلق با گذشت زمان كاهش مي‌يابد اما بستر‌هاي زبر موجب افزايش نرخ ته‌نشيني و افزايش زمان رسيدن به غلظت تعادلي مي‌شود. همچنين نتايج نشان مي‌دهد ضريب تله‌اندازي در بستر ماسه‌اي و شني با افزايش تنش‌برشي و غلظت اوليه، نسبت به بستر صاف بترتيب تا 7/5 و 5/3 برابر افزايش مي‌يابد. افزايش ضريب تله‌اندازي در تنش‌هاي برشي بزرگتر را مي‌توان با تاثير رسوبات درشت دانه بستر بر كاهش سرعت جريان و ايجاد پديده‌هاي تركشي- رفت و برگشتي ناشي از آشفتگي جريان بيان نمود.