بررسي مقايسه اي تخمين فاصله توسط خلبانان و غيرخلبانان

Assess the scale of distance estimation by pilots and non-pilots

مقدمه: در دو آزمايش مجزا، دو گروه از خلبانان و غيرخلبانان براي ارزيابي اثر آموزش هاي قبلي و حرفه خلباني روي دقت تخمين فاصله در محيط مجازي، مقايسه شدند. روش بررسي: 10 نفر خلبان و 10 نفر غير خلبان در اين مطالعه شركت داده شدند. در آزمايش نخست، خطاي تخمين فاصلهي دو گروه مذكور در حالت نگاه از بالا به پايين درمقايسه با حالت نگاه از پايين به بالا مورد ارزيابي قرار گرفت. در آزمايش دوم، خطاي تخمين فاصله، در شرايط روشنايي زياد و روشنايي كم ارزيابي شد. تمام اندازه ها در سه فاصلهي : 8/ 2 متري، 35/ 10 متري، و 39/ 14 متري به دست آمدند. يافته ها: در نگاه از بالا به پايين، گروه خلبانان خطاي كمتري نسبت به غير خلبانان در تخمين فاصله داشتند (05/ 0>P). مقادير خطاي تخمين در شرايط روشنايي كم نسبت به شرايط روشنايي زياد، افزايش يافت (05/ 0>P). بحث و نتيجه گيري: به طور كلي توانايي تخمين فاصله در خلبانان و غيرخلبانان در محيط مجازي تفاوت قابل توجهي ندارد. با اين وجود در نمايي با نگاه از بالا به پايين، كارايي خلبانان بهتر از غيرخلبانان بود.

Background: In two experiments, two groups (pilots and non-pilots) were compared to assess the effect of pre-learning and career on the accuracy of distance estimation in virtual environment. Materials and methods: Ten pilots and ten non-pilots were involved in this study. In the first experiment, the distance estimation error of two groups was assessed when looking from up to down versus looking from down to up. In the second experiment, distance estimation error was evaluated in photopic versus mesopic lighting conditions. All measures obtained in three distances: 2.8 m, 10.35 m and 14.39m. Results: In up to down looking, pilots group had lower errors than non-pilots .The value of error estimation was significantly higher in mesopic lighting conditions compere to photopic conditions. Conclusion: In general, the distances estimation in virtual environment had no significant differences between pilots and non-pilots.