ارتباط معكوس ليكوپن و توده چربي بدن با سيستم ايمني هومورال دربيماران ديابتي نوع 2: يك نقش احتمالي در ايجاد اتروژنز

The Opposite Associations of lycopene and Body Fat Mass withHumoral Immunity in Type 2 Diabetes Mellitus: A Possible Role in Atherogenesis

سابقه و هدف: ديابت مليتوس نوع 2 (T2DM) معمولا افراد را تحت عوارض كوتاه و دراز مدت قرار مي دهد. هدف از اين تحقيق تعيين اثرات احتمالي دوز فيزيولوژيك ليكوپن و توده چربي بدن بر روي سيستم ايمني هومورال در بيماران ديابتي نوع 2 بود. مواد و روش ها: 35 ديابتي نوع 2 با سن 9±54 سال (زن و مرد) انتخاب و وارد كار آزمائي باليني دو سوكور مورد- شاهدي 2 ماهه شدند. بعد از دوره 2 هفته اي پاكسازي با منع مصرف منابع غذائي ليكوپن، بيماران 8 هفته به دو گروه دريافت كننده مكمل ليكوپن (mg/d10) (16=n) يا پلاسبو (19=n) تقسيم شدند. به بيماران آموزش داده شد كه در طول مطالعه حتي الاامكان رژيم غذائي و فعاليت بدني خود را تغيير ندهند. يافته ها: در گروه دريافت كننده مكمل ليكوپن سطح سرمي ليكوپن افزايش داشت (p<0/001). در حالي كه دريافت رژيمي انرژي و مواد مغذي آن ها تغييري نداشت، در گروه دريافت كننده مكمل ليكوپن نسبت ظرفيت آنتي اكسيداني تام به شاخص مالون دي آلدئيد به طور معني داري افزايش يافت (0/007=P). سطح سرمي ليكوپن به طور معني داري با IgG آن ها ارتباط داشت (0/008 = p و 0/338 = r). در مقابل، تغييرات سطح سرمي ليكوپن به طور مستقيم با IgM آن ها رابطه داشت (0/044 =p و 0/415= r). تغييرات مقادير توده چربي به شكل قابل توجهي مستقيما با IgG رابطه داشت (0/044 =p و 0/415 = r) اما رابطه معكوسي با IgM ديده شد (0/021 =p و 0/469 - = r). نتيجه گيري: در صورتي كه چربي بدنه اي باعث بهبود سيستم ايمني هومورال سازگار شود، احتمالا ليكوپن از طريق ممانعت از تشكيل MDA/LDL، باعث كاهش پاسخ ايمني هومورال بخش سازگار وابسته به T cell مي شود. اين يافته دلالت بر نقش پيشگيري كننده ليكوپن از بروز عوارض دراز مدت ديابت، بخصوص آتروژنز دارد.

Background and Objective: Type 2 diabetes Mellitus usually threatens the affected individuals by its both short- term and long-term complications.This study examined the possible effects of lycopene at physiological dosage and body fat mass on the humoral immune response in patients with type 2 diabetes mellitus (T2DM). A total of 35 patients with Typ2 diabetes mellitus from both sexes aged 54±9 yrs from the Iranian Diabetes Society were introduced into a double blind placebo controlled clinical trial conducted for 2 months. After a 2-week lycopene free diet washout period، patients were allocated to either lycopene supplementation group (10mg/d) (n=16) or placebo age- and sex matched group (n=19) for 8 weeks. Patients were instructed to keep their diets and physical activities as unchanged as possible. Lycopene supplements increased serum lycopene levels (p<0.001). While intake of dietary energy and nutrients did not change in either groups، the ratio of total antioxidant capacity to malondialdehyde increased significantly in the lycopene group (p=0.007). Results: There was an inverse correlation between serum levels of lycopene and those of IgG (r= -0.338، p=0.008). On the contrary، changes of serum levels of lycopene directly correlated with those of IgM (r=0.466، p=0.005). Interestingly، changes of the amount of fat mass correlated directly with those of serum IgG (r=0.415، p=0.044) but inversely with of serum IgM (r= -0.469، p=0.021). Conclusion:While truncal fat might promote adaptive humoral immunity، lycopene probably by inhibiting MDA-LDL formation might attenuate T cell dependent adaptive (pro-atherogenic) humoral immune response. These findings may have preventive implications in long term diabetic complications، notably atherogenesis.