بررسي فراواني خشونت و عوامل تعيين كننذه آن در پرستاران شاغل در بخشهاي روان پزشكي

Workplace Violence, its Determinants and Reaction toward it Perceived by Nurses Working in Psychiatric Wards: A Cross-Sectional Study

زمينه و هدف: خشونت محيط كار يكي از مباحث مهم در بهداشت حرفه‌اي است. اين مسئله در بخش روانپزشكي به لحاظ ماهيت و نوع بيماران بستري نيازمند توجه ويژه است. هدف اين مطالعه تعيين فراواني خشونت، عوامل تعيين كننده و واكنش نسبت به آن در پرستاران شاغل در بخش‌هاي روان‌پزشكي بود. روش بررسي: در اين مطالعه توصيفي- مقطعي 144 نفر از كاركنان پرستاري (تعداد 6 نفر بهيار، 130 نفر كارشناس و 8 نفر كارشناس ارشد) شاغل در بخش‌هاي روانپزشكي بيمارستان آموزشي- درماني رازي تبريز در سال 1393 به روش سرشماري انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استاندارد خشونت محيط كار در محيط‌هاي بهداشتي جمع‌آوري شد. تحليل داده‌ها با استفاده از شاخص‌هاي آمار توصيفي و به كمك نرم افزارSPSS. 13 انجام شد. يافته‌ها: خشونت‌هاي رواني و فيزيكي به ترتيب با فراواني 96/5% و 83/3%، بيشترين نوع خشونت و خشونت‌هاي فرهنگي و جنسي به ترتيب با فراواني 27/0% و 9/7% كمترين نوع خشونت در محيط كاري پرستاران بود. بيشترين واكنش پرستاران نسبت به خشونت، دعوت كردن فرد مهاجم به آرامش (27/8%) بود. پرستاران، افزايش منابع نيروي انساني (16/7%)، آموزش كاركنان (15/7%)، وجود اقدامات امنيتي در بخش‌ها (14/1%)، وجود دستورالعمل مواجهه با خشونت (13/6%) و جدا كردن بيماران قضايي از ساير بيماران (12/8%) را مهم‌ترين عوامل پيشگيري‌كننده خشونت محيط كاري گزارش كردند. عمده‌ترين عوامل مستعد كننده خشونت عليه پرستاران نسبت پايين تعداد پرستاران به بيماران (12/8%)، نبود امكانات امنيتي به موقع (10/9%)، مسايل حقوقي و قضايي بيمار (10/2%)، برخورد نامناسب پرسنل بيمارستان با بيمار يا همراهان بيمار (8/8%) و نبود برنامه آموزشي درباره پيشگيري از خشونت (8/3%) بود. نتيجه گيري كلي: شيوع بالاي خشونت عليه پرستاران شاغل در بخش‌هاي روان‌پزشكي لزوم ارتقاء مهارت‌هاي ارتباطي پرستاران، تدابير امنيتي، آموزش كاركنان درباره مديريت خشم و كاهش فشار كاري پرستاران در جهت كاهش موارد خشونت را نشان مي‌دهد.

Background & Aim: Workplace violence is considered as one of the important issues in occupational health. This issue in psychiatric ward requires more special attention due to type of patients admitted there and nature of psychiatric disorders. The aim of this study was to determine workplace violence, vulnerable and preventive factors and reaction towards violence perceived by nurses working in psychiatric wards. Material & Methods: In this cross-sectional study, 144 nurses (6 practical, 130 bachelor and 8 masters of nursing) working in psychiatric wards of Razi hospital in Tabriz, Iran were participated using census sampling method. Data gathered with "International Workplace Violence Questionnaire". Data analysis was conducted using descriptive statistics on SPSS v 13. Results: Verbal and physical violence with the frequency of 96.5% and 83.3% respectively, were the most of occurrence and cultural and sexual violence with the frequency of 27.0% and 9.7% were the least of occurrence in the work environment of nurses. Most frequent reaction of nurses to workplace violence was to calm aggressive person (27.8%).Increasing human resources (16.7%), continuing education staff (15.7%), security measures in sectors (14.2%), management guideline for violence (13.7%) and separating judicial patients from other patients (12.8%) were reported main factors to prevent workplace violence. The most common predisposing factors for violence against nurses were low ratio of nurses to patients (12.9%), lack of timely security (10.9%), legal issues of patients (10.3%), inappropriate treatment of staff with patients or their companions (8.9%) and lack of training on how to prevent violence (8.3%). Conclusion: The high prevalence of violence against psychiatric nurses indicates need to upgrade nurses' communication skills, anger management training and reduce the workload of nurses in order to reduce the violence.