بررسي تأثير آموزش هوش هيجاني بر خطرپذيري دختران نوجوان

The Effectiveness of emotional intelligence training on risk taking of adolescent girls

مقدمه: رفتارهاي پرخطر در نوجوانان، پيامدهاي منفي روان شناختي و اجتماعي را افزايش مي دهد. از آن­جا كه هوش هيجاني به عنوان مجموعه­اي از مهارت­ها مي­تواند به سازگاري فرد كمك كند بنابراين هدف از اين پژوهش بررسي تأثير آموزش هوش هيجاني بر خطرپذيري در دختران نوجوان شهرستان رشت بود. روش كار: اين پژوهش از نوع شبه آزمايشي با گروه آزمايش و گواه بود. جامعه آماري پژوهش دختران نوجوان شهرستان رشت در سال 93-94 بودند كه 54 نفر از دانش‌آموزان يك مدرسه دخترانه نواحي رشت به عنوان نمونه به صورت تصادفي انتخاب شده و سپس از كلاسهاي آن مدرسه، براي تأمين فرض همگن بودن، دو كلاس به تصادف انتخاب شدند. سپس يك گروه به عنوان گروه كنترل و گروه ديگر به عنوان گروه آزمايش در نظر گرفته شد. در گروه آزمايش كارگاه آموزش مهارت‌هاي هوش هيجاني طي 12 جلسه برگزار شد و گروه كنترل، هيچگونه مداخله‌اي دريافت نكردند. شركت كنندگان قبل و بعد از آموزش به مقياس خطرپذيري كه از روايي و پايايي مطلوبي برخوردار است، پاسخ دادند. سپس براي تجزيه و تحليل داده­ها از تحليل كوواريانس استفاده شد. يافته ­ها: نتايج تحليل كوواريانس نشان داد كه خطرپذيري گروه آزمايش در دو مرحله پيش و پس از آموزش هوش هيجاني تفاوت معناداري داشته است. به اين صورت كه خطرپذيري گروه آزمايش در مرحله پس­آزمون نسبت به گروه كنترل كاهش يافته است (0.01>p). نتيجه­ گيري: بنابراين آموزش هوش هيجاني توانسته است در كاهش رفتارهاي پرخطر مؤثر باشد.

Introduction: Dangerous behaviors in adolescents increases negative psychological and social consequences. Since emotional intelligence is a set of skills that could increase an individual’s adaptability, the aim of this study was to investigate the effect of emotional intelligence training on risk taking in Rasht city adolescent girls. Methods: This study had a quasi-experimental design with an experimental and control group. The statistical population of this research included adolescent girls of Rasht city during years 2015 and 2016, 54 of which were randomly selected from one school in Rasht. These students were randomly selected from two classes for providing a homogenized hypothesis. The students were then allocated to control and experimental groups. In the experimental group, the emotional intelligence training workshop was held for 12 sessions while the control group did not receive any intervention. Participants responded to risk taking scale that has agreeable validity and reliability before and after training. Analysis of covariance was then used to analyze the data. Results: The results of covariance analysis showed that the risk-taking score of the experimental group in two stages, before and after emotional intelligence training, were significantly different. The risk taking of the experimental group decreased in the posttest stage compared with the control group (P < 0.01). Conclusions: Therefore, emotional intelligence training could be effective in reduction of dangerous behaviors.