تاثير واقعيت درماني گروهي بر بار رواني مادران داراي كودكان مبتلا به ناتواني يادگيري

The effect of group reality therapy on mental burden of the mothers of the children with learning disability

مقدمه: در فرايند ابتلاي كودك به ناتواني يادگيري بار رواني فزاينده‌اي براي اعضاي خانواده خصوصاً مادر ايجاد مي‌شود. بر همين اساس پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير واقعيت درماني گروهي بر بار رواني مادران داراي كودكان مبتلا به ناتواني يادگيري شهرستان پيربكران اصفهان به اجرا درآمد. روش: روش پژوهش حاضر نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون-پس آزمون با گروه كنترل و مرحله پيگيري بود. جامعه آماري اين پژوهش مادران داراي كودكان مبتلا به ناتواني يادگيري شهرستان پيربكران اصفهان در سال تحصيلي 95-1394 بود. از ميان جامعه آماري تعداد 30 مادر به روش نمونه گيري غيرتصادفي در دسترس و در گروه‌هاي آزمايش و گواه گمارده شدند. گروه آزمايش مداخله واقعيت درماني گروهي را طي 10 جلسه آموزشي 90 دقيقه اي به صورت هفته‌اي يك جلسه دريافت نمودند، در حالي كه گروه كنترل در طي انجام فرايند پژوهش از دريافت مداخله فوق بي‌بهره بودند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه بار رواني (زاريت و همكاران، 1986) بود. يافته‌ها: نتايج تحليل داده‌ها نشان داد كه آموزش واقعيت درماني بر بار رواني مادران داراي كودكان مبتلا به ناتواني يادگيري در مراحل پس آزمون و پيگيري تاثير معنادار داشت (p<0/05). نتيجه گيري: بر اساس نتايج حاصل از پژوهش حاضر، مي‌توان از روش واقعيت درماني در جهت كاهش بار رواني مادران كودكان مبتلا به ناتواني يادگيري بهره برد.

Introduction: When a child experiences learning disability, it causes a mental burden in family members, especially the mother. According to this, the present study was conducted to determine the effectiveness of group reality therapy on mental burden of mothers of the children with learning disability in the town of PirBakran of Isfahan. Methods: The research method was semi-experimental with pretest, posttest, and control group design and follow-up stage. The statistical population of the current study included mothers of children with learning disability in the town of PirBakran of Isfahan in the academic year of 2015 to 2016. Thirty mothers were selected through available non-random sampling method from the statistical population. The experimental group received group reality therapy during ten 90-minute sessions, once a week, while the control group did not receive any intervention. The research instrument included the Mental Burden Questionnaire (Zarit et.al, 1986). Results: The results of data analysis showed that training reality therapy had significant effect on mental burden of mothers of children with learning disability at posttest and follow up stages (P < 0.05). Conclusions: According to the results of the present study, reality therapy method can be utilized to decrease mental burden of mothers of children with learning disability. Keywords: Reality Therapy, Mental Burden, Learning Disability