مقايسه عوامل رواني- اجتماعي محيط كار پرستاران بخش هاي كودكان و بزرگسالان در بيمارستانهاي منتخب شهر اصفهان 1395

Comparison Psycho social Factors at Work Environment of Nurses in Children’s and Adult’s Wards of Selected Isfahan City Hospitals in 2016

مقدمه: تأثير عوامل رواني- اجتماعي محيط كار بر روي جنبه ­هاي فردي و سازماني كاركنان به خوبي شناخته شده است و عدم توجه به اين عوامل مي­تواند باعث بروز بيماري­هاي جسمي، رواني و نگرش منفي به فعاليت­هاي حرفه­اي و كاهش بهره­ وري در پرستاران ­شود. هدف از اين پژوهش بررسي عوامل رواني- اجتماعي محيط كار و مقايسه آن­ها در دو گروه پرستاران بخش­هاي كودكان و بخش­هاي بزرگسالان در بيمارستان­هاي منتخب شهر اصفهان در سال 1395 بود. روش: مطالعه حاضر از نوع توصيفي- مقايسه­اي و جامعه آماري 210 نفر از پرستاران بخش­هاي كودكان و بخش­هاي بزرگسالان بيمارستان­هاي منتخب شهر اصفهان بودند. در اين مطالعه نمونه­ گيري به روش تصادفي چندمرحله­ اي انجام شد. ابزار مورد استفاده پرسشنامه اطلاعات فردي و نسخه كوتاه پرسشنامه رواني- اجتماعي كپنهاگ بود. يافته­ها: يافته­ ها نشان داد ميانگين نمره رضايت شغلي در پرستاران بخش­هاي بزرگسالان به طور معناداري بيشتر از پرستاران بخش­هاي كودكان بود (0.05 >P) اما ميانگين نمره تعارض كار- خانواده در پرستاران بخش­هاي كودكان به طور معناداري بيشتر بود (0/05 >P). بين ميانگين نمره كل عوامل رواني- اجتماعي محيط كار و بعضي از مقياس­هاي آن در پرستاران بخش­هاي بزرگسالان و پرستاران بخش­هاي كودكان تفاوت معناداري وجود داشت (0/05>p). بين سن، سابقه كار، جنسيت، تأهل و وضعيت استخدام با عوامل رواني- اجتماعي محيط كار تفاوت معناداري وجود نداشت (0/05< P). نتيجه­ گيري: نتايج تحقيق حاضر نشان داد كه سلامت رواني- اجتماعي پرستاران بخش­هاي كودكان در مقايسه با پرستاران بخش­هاي بزرگسالان در سطح پايين ­تري قرار دارد. استقبال از ايده ­هاي كاري جديد، استفاده از كار تيمي، مشاركت دادن پرستاران در امور بيمارستان، فراهم بودن فرصت­هاي آموزشي، وجود حمايت­هاي مديريتي و غيره بر ميزان فراواني و شدت ابعاد فرسودگي و نارضايتي شغلي پرستاران و به خصوص پرستاران كودكان تأثيرگذار هستند.

Introduction: The effect of psychosocial work environment on personal and organizational aspects of employees is well-known; and paying no attention to these factors can cause physical and mental diseases and negative attitude to professional activities and reduction of efficacy in the professional activities of nurses. The aim of this study was to evaluate psychosocial factors at work environment and compare them in two groups of children and adults wards’ nurses in the selected Isfahan city hospitals at 2016. Methods: This was a descriptive-comparative study. Subjects were 210 nurses’ adult and pediatric wards of selected hospitals in Isfahan. In this study, sampling was done by multistage random method. The instrument used was a demographic questionnaire and the short version of the Copenhagen Psychosocial Questionnaire (COPSOQ). Results: Findings showed that the mean score of job satisfaction in adult wards’ nurses was significantly more than children wards’ nurses (P < 0.05), and work-family conflict score in them was significantly less than the children wards’ nurses (P < 0.05). There was significant difference between the mean total score of psychosocial factors in the work environment between the two groups (P < 0.05). There was no significant relationship variables like age, job experience, gender, marital and employment status with psychosocial factors in work environment (P > 0.05). Conclusions: The present study indicated that psychosocial health in pediatric wards’ nurses is less than the nurses in adult wards. Applying new business ideas, team working nurses, participation in hospital affairs, providing educational opportunities, providing managerial support etc., have important effects on the frequency and severity of burnout dimensions and job dissatisfaction in nurses especially in pediatric nurses.