رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت و ارتباط آن با خودكارآمدي در بهورزان

Health Promoting Behaviors and their Relationship with Self-efficacy of Health Workers

زمينه و هدف: رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت يكي از معيارهاي عمده تعيين كننده سلامت مي‌باشد. امروزه اعتقاد بر اين است كه افراد براي اين كه بتوانند در تغيير رفتار و ارتقاي سلامت خود موفق باشند، بايد از خودكارآمدي لازم برخوردار باشند. هدف اين مطالعه تعيين رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت و ارتباط آن با خودكارآمدي در بهورزان شهرستان اروميه مي‌باشد. روش بررسي‌: اين مطالعه با روش توصيفي– تحليلي، روي 301 بهورز خانه‌هاي بهداشت مراكز بهداشتي درماني روستايي شهرستان اروميه در سال 1393 صورت گرفت. ابزار گردآوري داده‌ها، پرسشنامه‌اي مشتمل بر خصوصيات جمعيت شناختي، رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت(Health Promoting Lifestyle Profile-II) و خودكارآمدي عمومي شرر (Sherer) بود. داده‌ها با آزمون‌هاي آماري كاي دو و آناليز واريانس يك طرفه تجزيه تحليل شدند. يافته‌ها: ميانگين نمره كلي رفتارهاي ارتقاء دهنده سـلامت در بهورزان (24/4) 136/4بود. بيشتـرين نمره در بعد مسئوليت پذيري سلامت (7/37) 35/37 و كمترين نمـره در بعد فعاليت بدني (5/26) 13/25 بـدسـت آمد. نتايج اين مطالعه نشان داد كه بين خودكارآمدي و نمره كلي رفتارهاي ارتقـاء دهنـده سـلامت و تمـام زيـر دامنه‌هاي آن همبستگي مثبت و معنـي‌داري وجود داشـت. (0/001> P) همچنين بين رفتارهاي ارتقاء دهنده سلامت با سطح اقتصادي، تحصيلات و جنس ارتباط آماري معني‌داري وجود داشت (0/05> P). نتيجه‌گيري كلي: با توجه به اهميت رفتارهاي ارتقا دهنده سلامت در بهورزان و تأثيري كه خودكارآمدي بر اين رفتارها دارد به نظر مي‌رسد برنامه‌هاي آموزشي در راستاي افزايش خود كارآمدي مي‌تواند در تقويت رفتارهاي ارتقا دهنده سلامت بهورزان موثر باشد.

Background & Aims: Health promoting behaviors are one of the main criteria for determining health. Nowadays, it is believed that for being successful in behavior change and health promotion, people should have sufficient self-efficacy. This study aimed to determine health promoting behaviors and its relationship with selfefficacy health workers in Urmia. Materials & Methods: This descriptive-analytical study was conducted on 301 health house workers in rural health centers of Urmia in 2015. Data were collected using the questionnaire consisted of demographic characteristics, health promoting behaviors (Healthy Lifestyle Questionnaire) and Sherer et.al. General Selfefficacy Scale. Reliability and validity of the questionnaire were confirmed in previous studies. Data were analyzed by chi-square test and ANOVA. Results: The mean score of health promoting behaviors of health workers was 136.4 (24.4). The highest score was in the health responsibility dimension 35.37 (7.37) and the lowest score was in physical activity dimension 13.25 (5.26). The result showed that self-efficacy had a positive significant correlation with health promoting lifestyle and all of its sub-domains (P < 0001). There was also a significant relationship between health promoting lifestyle and economic level, education, and gender (P < 0.05). Conclusion: Given the importance of health promoting behaviors of health workers and the effects of selfefficacy on these behaviors, it seems that training programs can be effective in promoting health behaviors of health workers in order to increase self-efficacy.