ارتباط رفتارهاي آموزش باليني مربيان با يادگيري دانشجويان پرستاري در دانشگاه علوم پزشكي شيراز 1394

The Relationship between Educators’ Clinical Behavior and Nursing Students’ Learning in Shiraz University of Medical Sciences in 2015

زمينه و هدف: آموزش باليني قلب آموزش حرفه‌اي پرستاري است. از آنجا كه يكي از مهمترين عوامل تعيين كننده در آموزش باليني اثر بخش مي‌تواند رفتار و عملكرد مربي باليني باشد، اين مطالعه با هدف تعيين ارتباط رفتارهاي آموزش باليني مربيان پرستاري با يادگيري دانشجويان پرستاري دانشگاه علوم پزشكي شيراز انجام پذيرفت. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي همبستگي با روش نمونه‌گيري در دسترس به بررسي ديدگاه 128 دانشجوي كارشناسي پرستاري دانشگاه شيراز در خصوص ميزان استفاده مربيان باليني از رفتارهاي آموزشي و ميزان اثربخشي اين رفتارها بر يادگيري دانشجويان پرداخته است. در اين مطالعه، از پرسشنامه تأثيرگذاري مدرس باليني پرستاري (NCTEI) Knox and Morgan استفاده گرديد. تجزيه و تحليل يافته‌ها با نرم افزار SPSSنسخه شماره 19 و با بهره گيري از آزمون‌هاي توصيفي، استنباطي و ضريب همبستگي پيرسون صورت پذيرفت. يافته‌ها: بين استفاده از رفتارهاي آموزشي توسط مربيان باليني با تاثير اين رفتارها بر يادگيري دانشجويان پرستاري همبستگي مستقيم و معني‌داري وجود دارد (P =0/001;0/71=r ). در زمينه ميزان استفاده از رفتارهاي آموزشي، حيطه‌هاي توانايي تدريس و ويژگي‌هاي شخصيتي و نيز در خصوص اثربخشي بر يادگيري، حيطه‌هاي توانايي تدريس و ارزشيابي به ترتيب بيشترين و كمترين اولويت را دارا بودند. نتيجه‌گيري كلي: رفتارهاي مؤثر آموزشي مربيان منجر به بهبود يادگيري دانشجويان پرستاري مي‌گردد. براساس اين مطالعه، نياز به ارتقاء شرايط مربيان در زمينه بهره گيري از رفتارهاي اثر بخش باليني در حيطه‌هاي ويژگي‌هاي شخصيتي مربي و روشهاي ارزشيابي از دانشجويان وجود دارد. در اين راستا بهره‌گيري از برنامه‌هاي مدون آموزشي به منظور ترسيم اهميت استفاده مربيان باليني از رفتارهاي آموزشي مرتبط با حيطه‌هاي مذكور و تاثير آنها بر يادگيري دانشجويان مي‌تواند بسيار سودمند باشد.

Background & Aims: Clinical education is the heart of nursing profession. The available clinical educations do not empower students for gaining clinical competency and skills. Because educator’s performance and behavior is one of the main determinants of effective clinical education, the present study aimed to determine the relationship between educators’ clinical behaviors and students’ learning in shiraz university of medical sciences. Material & Methods: This descriptive, correlational study was conducted on 128 nursing students selected through the convenience sampling. The students’ viewpoints were assessed regarding the extent to which educational behaviors are applied by nursing educators as well as the effectiveness of these behaviors in students’ learning. The data were collected using the Nursing Clinical Teacher Effectiveness Inventory (NCTEI) developed by Knox and Morgan. Then, the data were analyzed by descriptive and inferential statistics and Pearson’s correlation coefficient using the SPSS software version 19. Results: There was a significant positive relationship between the educational behaviors applied by the clinical educators and the effectiveness of these behaviors in nursing students’ learning (P=0.001, r=0.71). Regarding educational behaviors, the results showed that the teaching ability and personality traits had the highest and lowest priority, respectively. Also considering the effectiveness of these behaviors in learning, teaching ability and evaluation gained the highest and lowest priority, respectively. Conclusion: The effective educational behaviors of educators lead to improve the nursing students’ learning. According to the results of the study, there is a need to improve the educators’ conditions for doing effective clinical behaviors in the areas of educators’ personality traits and student evaluation methods. In this regard, the use of educational programs to show the importance of doing educational behaviors related to the mentioned areas by clinical educators and their effects on students learning can be very beneficial.