كاوش اضطراري محوطۀ گندم زار شرقي در حوضۀ آبگير سد سيمره

محوطۀ گندم زار در حوضۀ آبگير سد سيمره در حاشيۀ درياچۀ سيمره در استان ايالم واقع شده است. اين محوطۀ عظيم در جريان برنامۀ بررسي و شناسايي باستان شناسي سال 1386 شناسايي شد و بخش هاي كوچكي از آن در سال هاي 1389 -1393 به طور متناوب كاوش اضطراري شد. يكي از اين بخش ها با نام محوطۀ گندمزار شرقي با مجوز شمارۀ 66/220 مورخ 27/1/93 تحت عنوان»5S.93.Gan.E1 -محوطۀ گندمزار شرقي« در فرودين ماه 1393 كاوش شد. در سطح اين محوطه كه به صورت پشته اي مشرف بر رودخانۀ سيمره )در حال حاضر درياچه( بود، ديوار هاي سنگ چين پراكند ه اي ديده مي شد. در نتيجۀ كاوش در بلندترين محل محوطه، بنايي با ديواره هاي سنگ چين به ابعاد تقريبي 550 متر مربع شناسايي شد. اين اتراق گاه در واقع متشكل از 6 فضاي معماري ساخته شده از قطعات سنگ است كه از پي و ديوار هاي كم ارتفاع سنگ چيني كه داراي سقف و پوششي از چادر، چوب و بافته هاي گياهي بوده، تشكيل شده است. به نظر مي رسد با توجه به آثار سطحي و بقاياي ديوار هاي شناسايي شده در اطراف اين بنا، اين سازه در جهات جنوب شرق، جنوب، و غرب گسترده بوده است كه به علت پايان فصل نخست كاوش و سپس باال آمدن آب درياچه، امكان شناسايي آن ميسر نشد. در پيرامون اين پشته و جايي كه بقاياي سازه هاي سنگ چين در محوطه اي در ابعاد چهار هكتار پراكنده اند، بقاياي ديوار سنگ چين مدوري شناسايي شد كه به نظر مي رسد در زمان سكونت در محوطۀ گندمزار شرقي، به مثابه حصار عمل مي كرده است. بخش هايي از اين حصار در جريان كاوش، شناسايي و مستندنگاري شد اما با باال آمدن آب درياچه پيش از شناسايي حدود كلي آن غرقاب شد. از آثار شناسايي شده در داخل اتراق گاه فصلي گندمزار شرقي مي توان به وجود يك اجاق، كف سنگ چين، يك تدفين كودك و مجموعه دست ابزار و اشياي سنگي همچون هاون، كوبه و قطعات سفال و ظروف شكسته در كف قسمت هاي مختلف آن اشاره كرد. در رابطه با قدمت تقريبي محوطه استقراري و حصار سنگي شناسايي شده به نظر مي رسد با توجه به نمونۀ سفال هاي نخودي منقوش به دست آمدۀ مشابه با گودين )2III و شوش IV الف( كه از كف فضا هاي معماري مذكور به دست آمده مجموعۀ بنا هاي گندمزار شرقي شواهدي از استقرار از دورۀ مفرغ را در خود محفوظ نگه داشته است.