بازنمايي ساختار صفوي باغ تاريخي عباس آباد نطنز

باغ عباس آباد نطنز از باغ هاي به جامانده از قرن يازدهم هجري )مقارن با دورۀ صفوي( است. اين باغِ اثري است كه در پيوند با محيط پيرامون و موقعيت ساختاري اش، نمود متفاوتي در ميان باغ هاي شاهي دارد، تا آنجا كه قرارگيري آن در منطقۀ ييالقي نطنز و دامنۀ كوه كركس از وجوه برجستۀِ آن به لحاظ منظري به شمار مي آيد. پژوهش پيش رو تالشي در جهت بازنمايي ساختار اوليۀ اين باغ با استناد به گزارش هاي علمي، متون و اسناد تاريخي موثق و مطابقت با گونه هاي مشابه است. يافته هايي كه در حوزۀ اين مطالعه به دست آمده است در راستاي شناخت گونه اي از باغ هاي ايراني است كه مبتني بر واقعيت هاي موجود مي باشد. يكي از رويكردهاي اين مطالعه، نگرش به ساختار كلي مجموعۀ عباس آباد ـ كه باغ را جزئي از آن مي داند ـ است. اين نگرش مجموعۀ عباس آباد را به مثابه منظومه اي در تعامل با بستر شكل گيري اش مي بيند. افزون بر اين، هدف از بررسي چنين موضوعي، نگاه دقيق تر به يكي از باغ هاي خارج از شهر و منزلگاهي است. خوانش زمينۀ پيدايش اثر، به نمودارشدن ساختارهاي ارزشمندي كه در پيوند با باغ شاهي قرار مي گرفتند، منجر شد. اجزايي همچون معدن سرب و روي، آثاري از قبرستاني قديمي و سكونت گاه نخستين را مي توان از يافته هايِ اين پژوهش دانست. در حيطۀ عناصر معماريانه نيز وجود مكان اقامتي ساباط در مجاورت باغ محرز شد. همچنين در روند تحقيق، شناسايي گياهان اصيل و نظام آبياري باغ مد نظر قرار گرفته است.