تأثير برنامه آموزشي- حمايتي بر استرس زنان مبتلا به سرطان اندومتر

Effect of a Supportive Educational Program on Stress in Women with Endometrial Cancer

زمينه و هدف: سرطان اندومتر شايع ترين سرطان دستگاه تناسلي در زنان مي­باشد. اگرچه پيشرفت هاي وسيع در زمينه درمان سرطان موجب افزايش طول عمر اين بيمارن شده، اما تشخيص اين بيماري و به دنبال آن روش هاي تهاجمي نظير جراحي، راديوتراپي و شيمي درماني منجر به پيدايش عوارض ناخوشايندي در زندگي آنان مي شود. هدف از اين مطالعه بررسي تاثير برنامه آموزشي - حمايتي بر استرس زنان مبتلا به سرطان اندومتر مي باشد. روش بررسي: در اين مطالعه مداخله‌اي كه در سال 1393 انجام شد، 140 زن مبتلا به سرطان اندومتر مراجعه كننده به مجتمع بيمارستاني امام خميني تهران با استفاده از روش تصادفي انتخاب شدند. مداخله شامل برنامه‌اي آموزشي- حمايتي بود كه طي سه جلسه در گروه مداخله انجام شد. گروه كنترل مراقبت‌هاي روتين را دريافت كرد. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه استرس Hari گردآوري شد. تجزيه و تحليل داده‌ها با استفاده از نرم افزار آماري SPSS نسخه 16 و آزمون‌هاي تي تست، كاي اسكوئر و واريانس با اندازه‌هاي مكرر با در نظر گرفتن حداكثر خطاي نوع اول برابر با 0/05 انجام شد. يافته‌ها: در گروه مداخله ميانگين نمره استرس بعد از برنامه آموزشي- حمايتي، يك ماه و دو ماه بعد به طور معني‌داري كاهش يافته بود (0/001>P). نتيجه‌گيري كلي: نتايج نشان داد كه برنامه آموزشي- حمايتي در كاهش استرس بيماران مبتلا به سرطان اندومتر مؤثر است. پيشنهاد مي‌شود محتواي برنامه به صورت نوشتاري مثل پمفلت، كتابچه و يا از طريق اينترنت در اختيار بيماران مبتلا قرار گيرد.

Background & Aims: Endometrial cancer is the most common cancer of the female reproductive organs. Although widespread advances in the treatment of cancer has led to an increase in patients’ longevity, the cancer diagnosis and subsequently invasive procedures such as surgery, radiation therapy and chemotherapy often result in unpleasant complications in their life. The aim of this study is to determine the effect of a supportive educational program on stress in women with endometrial cancer. Material & Methods: In this interventional study which has been done in 2014, 140 women with endometrial cancer were randomly selected from Imam Khomeini Hospital Complex in Tehran. The intervention was a supportive educational program conducted in 3 sessions in the intervention group. The control group received routine care. Data were collected by the demographic form and the Hari’s stress Inventory. The SPSS software version 16 and the t test, Chi-square and repeated measure analysis of variance were used to analyze the data. The level of significance was considered 0.05. Results: The stress mean score after the intervention, one month and two months later was significantly less than before the intervention(P<0.001). Conclusion: The study demonstrated that the supportive educational program was effective in reducing stress in women with endometrial cancer. It is suggested that the content of the program be provided to the patients in writing, such as pamphlets, bulletins, or via the Internet.