منبر چوبي مسجد پاچنار وشنوۀ قم

روستاي وشنوه veshnaveh از جملۀ روستاهاي تاريخي و كوهستاني ِبخش كهك قم است كه در 64 كيلومتري جنوب اين شهر قرار دارد. در اين روستا عالوه بر آثار و محوطههايي متعلق به دورۀ پارت و ساساني، بناها و امامزادههايي از اواسط و اواخر دوران اسالمي وجود دارد. از جمله اين بناها مسجد پاچنار وشنوه با منبري چوبي بازمانده از عصر صفوي است. بخش عمده اي از منبر مذكور به دليل گذشت زمان و نگهداري نامناسب از بين رفته بود، اما خوشبختانه در سال 1387 به همت ادارۀ ميراث فرهنگي استان قم مرمت و ترميم شد. اين نوشته با اشارهاي كوتاه به سوابق منابر چوبي در آثار تاريخي ايران، مي كوشد با جمع آوري اطلاعات به روش كتابخانه ِ اي و تمركز بر مشاهده و بررسي مستقيم اثر، ضمن شرح مختصر ساختار گرهچيني و منبت كاري هاي منبر به قرائت كتيبه هاي متنوع و متعدد آن بپردازد؛ كتيبه هايي كه به خط ثلث به دو زبان عربي و فارسي ضمن به دست دادن تصويري زيبا، بازتابدهندۀ ساليق هنري و باورهاي اعتقادي آن دوره و آگاهيهايي از هويت باني و تاريخ ساخت آن است. مهمترين كتيبۀ منبر كه نام باني و تاريخ ساخت منبر در آن آمده، بر كالف عرضي سمت راست منبر از باال به پايين نقر شده است. بر اساس اين كتيبه، منبر به همت »الخواجه زينالدوله و الدنيا و الدين علي بن سلطان علي« در زمان »السلطان ابوالمظفر شاه اسماعيل بهادرخان« در سال »ستۀ عشرين و تسعمائه هجريه« (926ق) به انجام رسيده است.