بررسي ميزان حساسيت چوب هاي به كاررفته در بناهاي تاريخي يزد و نسبت آنها با تغذيۀ موريانۀ زيرزميني

چوب و ني در زمرۀ اولين مصالح در ساختمان سازي بوده است. استفاده از اين مصالح از ديرباز به جهت سهولت دسترسي، سبكي، مقاومت فشاري، كششي و برشي، اتصاالت ساده، نصب سريع و غيره رواج داشته است. ويژگي هاي فوق باعث شده است كه چوب در ميان مصالحي كه جهت ساختمان سازي كاربرد آن در سقف بنا حايز اهميت است. آنچه كه به كار مي روند داراي ارزش ويژه اي باشد. خصوصا استفاده از چوب را در بسياري موارد در فالت ايران محدود كرده است، كمبود و نيز آسيب پذيري آن در برابر آفات و بيماري هاست. در قسمت مركزي ايران به علت اقليم حاكم بر آن، موريانه ها مهم ترين آفت بناهاي خشتي و سازه هاي چوبي هستند. بدين منظور آزمايشي ميداني براي بررسي ترجيح غذايي موريانه ها )با توجه به گونه هاي چوب مورد استفاده در بناهاي تاريخي( طراحي و در حسينيۀ چهارمنار به اجرا درآمد. در اين بررسي چهار گونه چوب )گردو، چنار، كاج، زبان گنجشك( را كه بيشتر در بناهاي تاريخي به كار گرفته شده اند آزمايش كرديم. اين آزمايش در قالب طرح كامال تصادفي )4 تيمار در 8 تكرار( در زميني به مساحت400 متر مربع انجام شد و مقايسۀ ميانگين ها، نشان داد كه گردو و چنار در يك گروه، زبان گنجشك در گروه دوم و كاج ـ كه هيچ مورد تغذيه قرار نگرفته ـ در گروه سوم قرار دارند. همچنين آمارهايي از تعداد ايستگاه هايي كه در آنها تغذيه صورت گرفته در هر بازديد مشخص شده است.