توصيف و تحليل بقاياي معماري و آجرهاي اشكاني محوطۀ تشوير طارم زنجان

شهرستان طارم در شمال شرقي استان زنجان واقع و با استان هاي گيالن و اردبيل همجوار است. اين موقعيت سبب تأثيرپذيري از فرهنگ هاي اين مناطق در ادوار پيش از تاريخ و تاريخي شده است. علي رغم اهميت اين منطقه كاوش هاي باستان شناسي براي روشن شدن اين تبادالت و همچنين شناخت فرهنگ هاي اين منطقه صورت نگرفته است. يكي از اين محوطه ها كه نشان دهندۀ اين تبادالت است، محوطۀ تشوير است كه بر اثر فعاليت هاي راه سازي در سال 1389 كشف شد. در كاوش نجات بخشي اين محوطه، نگارنده براي روشن كردن وضعيت آثار و بقاياي معماري چهار ترانشه A و B و C و D در ديوارۀ برش خوردۀ جاده حفر كرد كه در نتيجۀ آن بقاياي معماري و بخشي از يك سازۀ عظيم مشخص شد. بيشترين آثار معماري و داده هاي سفالي از ترانشۀ A كه بزرگ ترين ترانشۀ ايجادشده از نظر ابعاد و اندازه بود به دست آمد. در اين سازه آجرهاي بزرگي به اندازه هاي مختلف و همچنين در ابعاد كوچكتر به دست آمد. كه در اين مقاله به علت اهميت اين آثار به توصيف و طبقه بندي و همچنين مقايسۀ آنها با نمونه هاي مشابه كه در محوطه هاي دورۀ اشكاني به دست آمده پرداخته شده است، كه هم مبنايي براي تاريخ گذاري اين محوطه به شمار مي رود و هم نشان دهندۀ استاندارد و شيوۀ معماري خاص دورۀ اشكاني است كه در اين محوطه كاوش شده اند. بنابراين بر اساس آثار معماري و شيوۀ ساخت بناها و سفال هاي به دست آمده، اين محوطه مربوط به دورۀ اشكاني ميانه و متأخر است كه تا اوايل دورۀ ساساني همچنان تداوم داشته است.