بررسي ميزان مواجهه كارگران كارخانه سيمان با ذرات قابل استنشاق در استان خراسان رضوي

Exposure of workers with inhalable particles in a cement factory in Khorasan Razavi province

مقدمه: با توجه به اهميت فراوان سلامتي نيروي كار و همچنين اشتغال تعداد زيادي از كارگران كشور در صنعت سيمان، اين مطالعه با هدف ارزيابي غلظت گرد و غبار قابل استنشاق در منطقه تنفسي كارگران شاغل در يك كارخانه سيمان در استان خراسان رضوي انجام شد. مواد و روش ها: در اين مطالعه غلظت ذرات قابل استنشاق در هواي منطقه تنفسي 70 نفر از كارگران كارخانه سيمان كه در مراحل مختلف توليد كار مي كردند مورد ارزيابي قرار گرفت. نمونه برداري از ذرات قابل استنشاق بر اساس روش استاندارد شماره 0600 ارائه شده توسط سازمان NIOSH و استفاده از پمپ نمونه بردار فردي و سيكلون آلومينيومي و فيلتر pvc انجام شد. يافته ها: متوسط غلظت گرد و غبار قابل استنشاق براي تمام كارگران 3.9 mg/m بود و بطور متوسط در 77 درصد از كارگران مواجهه با گرد و غبار قابل استنشاق سيمان بيشتر از حد مواجهه شغلي مي باشد. بيشترين متوسط غلظت ذرات قابل استنشاق در بخش آسياب سيمان 9.3 mg/m و كمترين ميانگين در بخش سنگ شكن و معدن 1.8 mg/m مشاهده شد. نتيجه گيري: متوسط غلظت گرد و غبار قابل استنشاق سيمان در منطقه تنفسي اكثريت كارگران در دو فصل گرم و سرد از حد مجاز مواجهه كشوري بالاتر است. گرم شدن هوا و وزش باد از سمت نقاط كويري و خشك به افزايش غلظت ذرات قابل استنشاق در منطقه تنفسي كارگران در بخش هاي مختلف كارخانه كه در معرض جريان طبيعي هوا هستند كمك مي كند.

Introduction: Considering the great importance of the workforce’s wellbeing as well as the employment of a large number of workers in the in the cement industries in Iran, the current study was carried out in the aim of evaluation of the respirable dust concentrations in the workers breathing zone in a cement factory in Khorasan Razavi province. Materials and Methods: In this study, respirable particle concentration was evaluated in the breathing zone of 70 workers in a cement factory who were working at different work sites in the cement factory processes. The standard methodology of 0600 recommended by the US NIOSH was followed to determine respirable dust concentration using a personal sampling pump, aluminum cyclone and pvc filter. Results: The average respirable dust concentration was 3.9 mg/m3 for all workers that means 77% of workers were exposed to respirable cement particles higher than. The maximum mean concentration of respirable particles in the workers breathing zone was found in the cement grinding site 9.3 mg/m3 and the minimum one was measured in the stone crushing and mining site 1.8 mg/m3. Conclusion: The average concentration of respirable dust concentration in the workers’ breathing zone was higher than OEL in both warm and cold climates. The warm weather and the wind comes from the desert and dry areas contribute to the increase of the concentration of respirable particles in the breathing zone of the workers in various parts of the plant who are exposed to the naturally ventilated air.