اثر تمرينات ادراك بينايي وابسته و غير وابسته به حركت بر ادراك عمق و تيزبيني در كودكان 8-7 ساله

The Effect of Motor independent/dependent visual perceptionpractice on depth perception and dynamic visual acuitywithin 7-8-year-old Children

زمينه و هدف:ادراك بينايي به‌عنوان برترين سيستم ادراكي فرد در يادگيري و اجراي مهارت‌هاي حركتي و مهم‌ترين عامل درك و دريافت اطلاعات از محيط مي‌باشد كه نقش بسزايي در تنظيم بسياري از رفتارهاي انسان ازجمله رفتارهاي مربوط به حركت در محيط را به عهده دارد. بنابراين هدف از پژوهش حاضر بررسي اثر دو روش تمريني ادراك بينايي وابسته و غير وابسته به حركت بر ادراك عمق و تيزبيني پوياي كودكان 8-7 ساله بود. موارد و روش: نمونه پژوهش حاضر شامل 107 نفر از آموزان كلاس اول دبستان‌هاي سبزوار بودند كه به‌صورت هدفمند انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه آزمايشي(تمرينات ادارك بينايي وابسته و غيروابسته به حركت) و يك گروه كنترل قرار گرفتند. گروه‌هاي آزمايشي، به مدت 6 هفته و هر هفته، سه جلسه 45 دقيقه‌اي تحت تمرينات برنامه‌ريزي‌شده مربوط به خود قرار گرفتند. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها از آزمون تحليل واريانس درون- بين گروهي و آزمون كروسكال واليس و ويلكاكسون استفاده شد. نتايج: نتايج نشان داد كه تمرينات بينايي وابسته و غيروابسته به حركت موجب بهبود مؤلفه‌هاي ادراك عمق و تيزبيني پويا در كودكان 8-7 ساله شد؛ وليكن تفاوت معني‌داري بين اين دو روش تمريني وجود نداشت. بحث و نتيجه‌گيري: يافته پژوهش حاضر مبني بر عدم تفاوت بين گروه‌هاي تمريني وابسته غيروابسته به حركت، تأييدي بر فرضيه حركت پاين و ايساكس(2005)، مي‌باشد كه اظهار داشت مسئله‌ي مهم در رشد ادراك بينايي، حركت فعالانه نيست، بلكه توجه فرد به اشياء متحرك است.

Background: The present study aimed to explore the effect of motor independent and dependent visual perception practices ondynamic visual acuityand depth perceptions among children aged 7-8 years. Materials and methods:One hundred and seven primary school students were randomly selected through purposive sampling and divided into two experimental groups (visual perception exercises dependent vs independent to movement) and a control group. Experimental subjects were trained for 6 weeks and each week constituted three 45-minute sessions suited for their own planned training sessions. Analysis of Variance analysis (ANOVA) for within and between-group andKruskal-Wallis and Wilcoxon tests were used to analyze the depth and dynamic visual acuity perception respectively. Results:The results indicated that motor independent and dependent training had improved the components of depth perception and dynamic visual acuity in children aged 7-8 years, but there was no significant difference between these two training methods. Conclusion:This conformed movement Pyne&Issac’shypothesis (2005), which stated that the important issue in the development and adjustment of visual perceptual components is not an individual's movement, but selective attention to moving objects.