رابطه معنويت‌گرايي با عشق‌ورزي و الگوي ارتباطي زوجين

Relationship spirituality with loving style and couple’s communication pattern

مقدمه: با توجه به نقش سلامت خانواده در جامعه و همچنين تأثير الگو‌هاي ارتباطي و سبك‌هاي عشق‌ورزي در سلامت خانواده، پژوهش حاضر باهدف تعيين رابطه‌ي معنويت‌گرايي با عشق‌ورزي و الگوي ارتباطي زوجين انجام شد. روش‌ كار: پژوهش حاضر مطالعه توصيفي از نوع همبستگي بود كه به‌صورت مقطعي در سال 1395 انجام شد. بدين منظور از ميان زوجين ناحيه 4، منطقه 20 شهر تهران، نمونه‌اي با حجم 500 نفر (250 نفر زن، 250 نفر مرد) درمجموع، 250 زوج با روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌هاي الگوي ارتباطي زوجين (CPQ) كريستنسن و سالاوي (1984)، معنويت پارسيان و دونينيگ (2009) و نگرش‌هاي مربوط به عشق هندريك و هندريك (1986) استفاده شد. براي تجزيه‌وتحليل داده‌ها، از ضريب همبستگي پيرسون و تحليل رگرسيون چندگانه استفاده شد. يافته‌ها: نتايج تجزيه‌وتحليل داده‌ها نشان داد كه متغير عشق‌ورزي زوجين با مؤلفه‌هاي اهميت اعتقادات معنوي، خودآگاهي، نيازهاي معنوي و فعاليت معنوي به ترتيب همبستگي مستقيم در سطح معناداري (0/01) داشت. مؤلفه‌هاي معنويت از عشق‌ورزي، پيش‌بيني معناداري ارائه دادند. از بين الگو‌هاي ارتباطي، الگوي سازنده متقابل رابطه مثبت و معناداري با مؤلفه‌هاي معنويت در سطح 0/01 داشت و الگو‌هاي كناره‌گيري/ توقع، مردمتوقع/زن كناره‌گير، زن متوقع/ مرد كناره‌گير و اجتناب متقابل با مؤلفه‌هاي معنويت رابطه منفي و معناداري داشتند. نتيجه‌گيري: با توجه به نتايج پژوهش مي‌توان گفت هرچقدر اعتقادات معنوي، خودآگاهي، نيازهاي معنوي و فعاليت معنوي بالاتر باشد، به دنبال آن‌هم عشق‌ورزي زوجين بالاتر است و زوجين در ايجاد رابطه سازنده متقابل و كاهش رفتا‌رهاي اجتنابي ناسالم بهتر عمل مي‌كنند

Introduction:Considering the role of family health in society as well as the effect of communication patterns and love-making styles on family health, this study was conducted to determine the relationship between spirituality with lovemaking and couples' communicative model. Methods: The present study was a descriptive correlation one which was sectional and conducted in 2016. Accordingly, a sample of totally 500 people (250 women, 250 men) was selected from couples in district 4, region 20 of Tehran, these 250 couples were selected by available sampling method. Data were collected through Couples Communication Model uestionnaire (CP ) by Christensen and Salavi (1984), Spirituality of Parsian and Doning (2009) and love attitudes of Hendrick and Hendrick (1986). For data analysis, Pearson correlation coefficient and multiple regression analysis were used. Results: The results of the data analysis indicated that the couples' love-making variable with the components of the importance of religious beliefs, self-awareness, spiritual needs and spiritual activity had respectively direct correlation at the significant level (0.01). The components of spirituality presented meaningful predictions of lovemaking. Among the communication patterns, the mutually constructive model had a positive and significant relationship with the components of spirituality at the level of 0.01 and the patterns of withdrawal / expectancy, expectant male / aloof female, expectant woman / aloof man and mutual avoidance had negative and significant relationship with spiritual components. Conclusion: According to the results of the research, it can be said that if the spiritual beliefs, selfawareness, spiritual needs and spiritual activity are higher, hence the love of the couples is higher and the couples are better at building a mutually constructive relationship and reducing unhealthy avoidance behaviors.