كاربرد نانو ذرات در دارورساني پوستي و كاربردهاي موضعي

Application of inorganic nanoparticles in transdermal drug

بيماري‌هاي پوستي مي‌توانند باعث اختلال در سلامت فرد و استرس گردند. درمان مناسب، دارويي است كه حداقل عوارض و حداكثر اثر را دارد. با طولاني‌ترشدن مواجهه با هدف، تأثير دارو مي‌تواند بيشتر شود. چند راهحل پيشنهادي براي غلبه براين چالشها، استفاده از بهبوددهندههاي شيميايي، الكتروپوريشن، آينتوفورز و استفاده از نانوذرات بهعنوان حامل عوامل دارويي است. استفاده از انواع مختلفي از ساختارهاي نانو ازجمله ليپوزوم‌ها، دندريمرها، اتوزوم‌ها و بسياري از نانوذرات مينرال مي‌تواند باعث جلوگيري از محدوديت‌هاي همراه با فرمولاسيون‌هاي معمولي شود. دارورساني موضعي از سطح پوست نسبت به ساير راهها مزاياي زيادي ازجمله امكان استفاده از غلظت بالاي دارو برروي پوست، كاهش گردش سيستميك دارو و به‌دنبال آن كاهش عوارض جانبي، امكان حضور طولانيمدت دارو بر سطح و كاهش دفعات مصرف به‌ويژه براي داروهايي با نيمه‌عمر كوتاه دارد. بسياري از محصولات مرتبط با پوست ازجمله استراسورب، ديراكتين و آكزون، با تكنيك‌هاي ساختاري متفاوت و جديد جهت نفوذ بيشتر به پوست در بازار موجودند. در اين مقاله به معرفي رويكردهاي جديد دارورساني، انواع نانوحامل‌هاي معدني و روش‌هاي افزايش نفوذ عوامل دارويي در پوست پرداخته شده و عوامل مختلفي مانند خواص فيزيكوشيميايي و سايز نانوذرات و هم‌چنين تأثيرات دستكاري در سطح اين ذرات، مورد بحث قرار گرفته است.

Diseases of the skin can cause harm and emotional distress in patients. The desirable drug is one with least complications and most effectiveness. By prolongation of target exposure, drug effectiveness could be improved. There are several suggested solutions, including the use of chemical enhancers, electroporation, iontophoresis, and the use of nanoparticles as carriers of pharmaceutical agents. The use of various nanostructures, including liposomes, dendrimers, autosomes, and many mineral nanoparticles, have been proposed to prevent the limitations with conventional formulations. Topical drug delivery has many benefits, including using high concentrations of the drug and reducing systemic passage of medicament. Many skin products, such as Estrasorb, Diractin and Aczone are available in the market with new and different manufacturing techniques for more skin penetration. This paper introduces new approaches to drug delivery, types of nanocomposites and methods for increasing the penetration of pharmaceutical agents in the skin. Various factors such as physicochemical properties and the size of nanoparticles, as well as the effects of manipulation on the surface of these particles, have been discussed.