شماره ركورد :
1074335
عنوان مقاله :
بررسي وضعيت كنترل قند خون با استفاده از معيار HbA1c قبل و بعد از رژيم چهار نوبت تزريق آنالوگ‌هاي انسولين در كودكان مبتلا به ديابت نوع يك
عنوان به زبان ديگر :
Evaluation of Blood Glucose Control Using HbA1c before and after Four Injections of Insulin Analogues in Children with Diabetes Mellitus Type 1
پديد آورندگان :
رضوي، زهرا دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده پزشكي - گروه كودكان , سبزه اي، محمد كاظم دانشگاه علوم پزشكي همدان - دانشكده پزشكي - گروه كودكان , پويا، پرسيا دانشگاه علوم پزشكي همدان , سيف ربيعي، محمد علي دانشگاه علوم پزشكي همدان - گروه پزشكي اجتماعي
تعداد صفحه :
7
از صفحه :
92
تا صفحه :
98
كليدواژه :
آنالوگ‌هاي انسولين , ديابت شيرين نوع يك , هموگلوبين A گليكوزيله
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: كنترل مطلوب قند خون يكي از اهداف مديريت درمان كودكان ديابتي مي‌باشد. درمان مطلوب كودكان و نوجوانان مبتلا به ديابت نوع يك، تزريق مكرر انسولين يا انفوزيون مداوم زيرپوستي است. در اين راستا، مطالعه حاضر به‌منظور تعيين تأثير رژيم انسولين‌درماني ويژه يا شديد (Intensive) به‌جاي رژيم انسولين‌درماني مرسوم دو‌ نوبتي طراحي و اجرا گرديد. مواد و روش‌‌ها: مطالعه توصيفي- مقطعي حاضر در سال 1396 در ارتباط با كودكان و نوجوانان مبتلا به ديابت نوع يك تحت درمان با انسولين كه در درمانگاه غدد كودكان شهر همدان تحت پيگيري بودند، طراحي و اجرا شد. افرادي كه در گذشته تحت درمان با انسولين دو نوبت در روز نوع( NPH (Neutral Protamine Hagedorn و Regular بودند و پس از آن تحت درمان با چهار نوبت تزريق آنالوگ‌هاي (سريع‌الاثر Aspart قبل از هر وعده غذا و انسولين طولاني اثر Glargine) يك نوبت آخر شب قرار گرفته بودند، وارد مطالعه شدند‌. به‌منظور انجام پژوهش اطلاعات دموگرافيك و متغيرهايي از جمله مدت زمان ابتلا به ديابت، وزن، قد، شاخص توده بدني، دفعات هيپوگليسمي و كتواسيدوزيس يك سال قبل و بعد از تغيير رژيم انسولين و HbA1c يك سال قبل و بعد از تغيير رژيم انسولين، دفعات تزريق انسولين، نوع انسولين و وسيله تزريق آن جمع‌آوري گرديد. داده‌هاي به‌دست‌آمده توسط آزمون‌هاي آماري متناسب و با استفاده از نرم‌افزار SPSS 16 آناليز شدند. يافته‌ها: در اين مطالعه در مجموع 100 بيمار واجد شرايط بررسي شدند. ميانگين سني بيماران 11/41 سال بود. 60 نفر از بيماران (60 درصد) دختر و 40 نفر (40 درصد) پسر بودند. علاوه‌براين، 75 درصد از بيماران ساكن شهر و 25 درصد ساكن روستا بودند. ميانگين توده بدني افراد مورد مطالعه 19/65 بود. متوسط مراجعه به درمانگاه و اندازه‌گيري HbA1c نيز 3/3 بار در سال برآورد گرديد. بر مبناي يافته‌ها، ميانگين‌ HbA1c قبل از تزريق چهار نوبتي برابر با 8/4 و پس از آن معادل8/1 به‌دست آمد كه اين كاهش معنادار بود (p=0/03). بايد خاطرنشان ساخت در افرادي كه بيش از سه بار در سال به درمانگاه مراجعه داشتند و HbA1c را بيش از سه بار در سال انجام داده بودند، ميانگين كاهش HbA1c بيشتر و تفاوت معنادار بود (p=0/001). از سوي ديگر، تعداد دفعات هيپوگليسمي متوسط معادل 1/4 مورد گزارش شد كه تفاوت قبل از تزريق و پس از آن معنادار نبود. نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كه رژيم انسولين‌درماني چند‌ نوبتي (تزريق مكرر) با بهبود كنترل متابوليكي قند خون همراه است. با اين وجود‌، ميزان HbA1c در حد كنترل مطلوب نمي‌باشد.
چكيده لاتين :
Background and Objective: Acceptable control of blood glucose is one of the most important goals of treatment management in diabetic children. An insulin therapy regimen with multiple daily injection or continuous subcutaneous insulin infusion has been admitted as a desirable therapeutic approach in children with diabetes mellitus type 1. This study was designed to evaluate the effect of intensive insulin therapy on HbA1c as an alternative for the conventional two-injection insulin therapy. Materials and Methods: This descriptive-cross sectional study was conducted on 100 children and adolescents with diabetes mellitus type 1 at Pediatric Endocrinology Outpatient Clinic of Besat Hospital, Hamadan, Iran in 2017. The present study was conducted on the patients that were previously treated with twice-daily NPH and regular insulin, and then with four injections of insulin Aspart per day before each meal and insulin Glargine at bedtime. Demographic data included: age of onset of diabetes, weight, height, body mass index, duration of diabetes, number of hypoglycemic events, number of episodes of diabetic ketoacidosis (a year before and after the change of insulin regimen), number of insulin injections, type of insulin, injection device, and mean of HbA1c (a year before and after the change of insulin regimen). The data were analyzed using SPSS software (version 16) and appropriate statistical tests. Results: The mean age of the patients was 11.41 years. Out of 100 subjects, 60 cases (60%) were female and 75% were male. In addition, 75% and 25% of the cases were urban and rural, respectively. The average body mass index was 19.65. The average number of visits to the clinic and measurement of HbA1c were 3.33 times a year. The mean of HbA1c before and after four injections per day was 8.4 and 8.1, respectively. There was a statistically significant difference (P= 0.03). The mean reduction was significant (P= 0.001) in subjects that were referred to the clinic and performed HbA1c more than three times a year. The frequency of reported hypoglycemia was 1.4 each year and the difference was not statically significant .There were no differences in terms of hypoglycemia events before and after four injections per day. Conclusion: The findings of this study confirmed that multiple daily injection of insulin is associated with improved metabolic control of blood glucose. However, HbA1c levels were not in the range of good control.
سال انتشار :
1397
عنوان نشريه :
پزشكي باليني ابن سينا
فايل PDF :
7658415
عنوان نشريه :
پزشكي باليني ابن سينا
لينک به اين مدرک :
بازگشت