بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر خودكارآمدي سبك زندگي مربوط به وزن در زنان مبتلا به چاقي

The Efficacy of Acceptance and Commitment Therapy on Weight Self-Efficacy Lifestyle in Obese Women

سابقه و هدف: افزايش خودكارآمدي در حين درمان مي‌تواند موفقيت برنامه‌هاي كاهش وزن را پيش‌بيني كند. پژوهش حاضر با هدف بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد (ACT) بر خود كارآمدي سبك زندگي مربوط به وزن در زنان مبتلا به چاقي شهر اصفهان انجام شد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش از نوع نيمه تجربي بوده كه در آن از طرح پيش آزمون-پس آزمون و پي گيري با گروه كنترل استفاده شد. جامعه مورد مطالعه كليه زنان چاق (30≤ BMI ) ساكن در شهر اصفهان در بهار سال 1393 بودند كه از اين ميان 30 زن داراي تشخيص چاقي به روش نمونه‌گيري در دسترس و بر اساس معيارهاي ورود، انتخاب و به تصادف در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) داده شدند. از پرسش نامه خودكارآمدي سبك زندگي مربوط به وزن استفاده شد كه توسط شركت كنندگان در مرحله پيش‌آزمون، پس آزمون و پي‌گيري تكميل گرديد. گروه آزمايش طي 8 جلسه 90 دقيقه‌اي تحت درمان ACT قرار گرفتند. يافته‌ها: نتايج تحليل داده ها نشان داد كه بين ميزان خودكارآمدي سبك زندگي مربوط به وزن در تمامي خرده مقياس‌ها شامل دسترسي به موادغذايي، فشار اجتماعي، ناراحتي جسماني، هيجانات منفي و فعاليت سرگرم كننده گروه آزمايش در هر سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پي‌گيري تفاوت معنادار وجود دارد (0/05 ˂ p ). استنتاج: درمان مبتني بر پذيرش و تعهد مي‌تواند خودكارآمدي سبك زندگي مربوط به وزن را به عنوان شاخص پيش‌بيني‌كننده كاهش وزن، در زنان مبتلا به چاقي افزايش دهد. بنابراين مي‌توان از اين روش درماني در كنار ساير مداخلات مربوط به كاهش وزن استفاده كرد.

Background and purpose: Studies have shown that increasing self-efficacy could predict the treatment success for weight loss. This study assessed the efficacy of Acceptance and Commitment Therapy (ACT) on weight self-efficacy lifestyle in obese women in Isfahan. Materials and methods: A quasi-experimental pretest/post-test control group design was conducted on all obese women (BMI≥30) in Isfahan in spring 2014. Convenience sampling was performed and 30 obese women were selected according to our defined inclusion criteria. They were randomly assigned either in a control or experimental group (n=15 per group). The Weight Efficacy Lifestyle Questionnaire was completed by the participants in pre-test, post-test and follow-up stages. The experimental group attended ACT classes for 8 sessions/ 90 min. Results: Significant differences were found in weight self-efficacy lifestyle in all subscales including food availability, social pressure, physical discomfort, negative emotions, and positive activities in experimental group during all stages. Conclusion: According to this study, ACT could improve weight self-efficacy lifestyle as a predicting index of weight loss in obese women. Therefore, this treatment could be beneficial when performed in conjunction with other weight loss interventions.