تاثير يك دوره فعاليت بدني سبُك بر سبك زندگي و عوامل اجتماعي شناختي اثرگذار بر بي ‌تحركي در بهبود يافتگان سرطان پستان شهر اصفهان

مقدمه: بهبود سبك زندگي يكي از مهم ترين اقدامات در افزايش بقاي درمان در بهبود يافتگان از سرطان پستان مي باشد. پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير يك دوره فعاليت بدني سبك بر عوامل اجتماعي شناختي نسبت به بي تحركي و سبك زندگي بهبود يافتگان سرطان پستان شهر اصفهان انجام شد. روش بررسي: 24 نفر از زنان بهبود يافته از سرطان پستان به روش نمونه گيري در دسترس انتخاب شدند و به شيوه تصادفي در گروه هاي آزمايش و گواه (12 نفر براي هر گروه) جايگزين شدند. هر دو گروه توسط پرسشنامه هاي رفتارهاي بي تحرك ويژه شرايط بوسچارت و همكاران (2015) و سبك زندگي ميلر اسميت (2001)، در طي دو مرحله پيش آزمون و پس آزمون مورد ارزيابي قرار گرفتند. فعاليت بدني سبك به مدت يك ماه براساس دفترچه راهنماي فعاليت بدني بزرگسالان استراليا در گروه آزمايش اجرا شد. داده ها با استفاده از روش هاي آمار توصيفي ميانگين و انحراف استاندارد و آمار استنباطي شامل تحليل كواريانس تك متغيري و چند متغيري تحليل شدند (P 0/05). يافته ها: تفاوت معناداري در نمرات سبك زندگي و عوامل اجتماعي شناختي تاثيرگذار بر بي تحركي (به جز مولفه الگوگيري از بي تحركي) و در بين دو گروه وجود داشت (0/001=p ). نتيجه گيري: به نظر مي رسد كه مي توان با اجراي فعاليت بدني سبك به بهبود سبك زندگي و عوامل اجتماعي شناختي تاثيرگذار بر بي تحركي به دليل تغيير در عوامل كليدي رفتار همچون انگيزه ها و روابط بين فردي، در زنان بهبود يافته از سرطان پستان كمك كرد.

Introduction: Lifestyle improvement is one of the main strategies to increase treatment persistence in breast cancer survivors. The purpose of the present study was to determine the effect of a light-intensity physical activity program on Socio-cognitive factors that affect sedentary behavior and lifestyle in breast cancer survivors in Isfahan city. Methods: Twenty-four female breast cancer survivors were recruited via convenience sampling and randomly assigned to experiment and control groups (12 subjects for each group). Both groups were assessed using Busschaert’s context-specific sedentary behavior questionnaire and the Miller-Smith Lifestyle Assessment Inventory before and after the intervention. The light-intensity physical activity program was conducted for one month in the experimental group based on Australia’s Physical Activity and Sedentary Behavior Guidelines for Adults. Data were analyzed using descriptive statistics including mean and standard deviation and inferential statistics including ANCOVA and MANCOVA with a significance level of 0.05. Results: There was a significant difference between the two groups in lifestyle and Sociocognitive factors affecting sedentary behavior (except for the sedentary behavior modelling) (p= 0.001). Conclusion: It seems that performing light physical exercises may improve the lifestyle and Socio-cognitive factors affecting sedentary behavior by changing key factors such as motivation and intrapersonal relationship in breast cancer survivors.