تأثير خوش‌ بيني (تفكر مثبت) بر سلامت رواني و رضايت از زندگي: يك مدل روان‌شناختي از بهزيستي

Effect of Optimism on Mental Health and Life Satisfaction: A Psychological Model of Well-being

مقدمه: رويكرد روان‌شناسي مثبت‌گرا تبلور گرايش در علم روان‌شناسي از پرداختن صرف به ترميم آسيب‌ها به سمت ارتقاي كيفيت زندگي است. اين جنبش در پي آن است كه از نقاط قوت انسان‌ها به عنوان سپري در مقابل بيماري رواني بهره گيرد . در اين بين، خوش‌بيني به عنوان يكي از شاخص‌هاي اصلي اين رويكرد طي يك دهه اخير جايگاه ويژه‌اي را در حوزه بهداشت روان به خود اختصاص داده است. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير خوش بيني بر سلامت رواني و رضايت از زندگي انجام شد. روش كار: در اين بررسي مقطعي 178 نفر (86 زن و 92 مرد) از شاغلين به تدريس در مراكز آموزش و پرورش شهرستان رامشير ارزيابي شدند. براي گردآوري داده‌ها مقياس جهت مداري زندگي ( LOT-R )، مقياس سلامت عمومي ( GHQ-28 )، مقياس رضايت از زندگي (SWLS) و پرسشنامه ويژگي‌هاي جمعيت‌شناختي به كار برده شد. براي تحليل داده‌ها از رگرسيون چندگانه به روش سلسله مراتبي همزمان استفاده شد. نتيجه‌گيري: خوش‌بيني به واسطه افزايش سطح سلامت رواني، رضايت از زندگي را در پي دارد. همچنين متغير خوش‌بيني داراي اثر مستقيم بر رضايت از زندگي است. به بيان ديگر خوش‌بيني با تأثير بر نوع احساس‌ها و هيجان‌هاي فرد، نگرش مثبت و در نتيجه رضايت از زندگي را در پي دارد.

Introduction: Positive psychology is a new approach in the psychology science to move from psychopathology treatment to optimization of life quality. Optimism, a subset of positive psychology approach, is a positive human characteristic. During the last decade, optimism had a special place in the field of developmental psychology, family psychology and mental health. This study aimed to assess the effect of optimism on mental health and life satisfaction. Methods: In this cross-sectional-descriptive study, 178 teachers (86 males and 92 females) were selected using randomized cluster sampling from Ramshir schools. All participants completed the Life Circuit Questionnaire (LOT-R ( , General Health Questionnaire (GHQ), Satisfaction with Life Scale (SWLS) and Demographic Inventory. Data was analyzed using the Multiple Stepwise Regression analysis . Results: The mean (SD) age of the participants was 32.16 (5.70). Results of the Hierarchical Multiple Regression method showed significant intermediate role of mental health in relationship between optimism (p<0.001) and life satisfaction (p<0.001). Conclusion: Optimism could positively affect life satisfaction through increasing mental health. Moreover, resilience had indirect effect on life satisfaction.