محاسبه شاخص عدالت در مشاركت مالي و نسبت خانوارهاي مواجه با هزينه‌هاي كمرشكن سلامتي در مناطق مختلف ايران بين سال‌هاي منتخب 1388 - 1363

Measurement of the Fair Financial Contribution Index and Catastrophic Expenditures in Different Regions of Iran, 1984-2010

مقدمه: يكي از اهداف نظام سلامت، تأمين عدالت در مشاركت مالي، حمايت از خانوارها در برابر هزينه‌هاي سلامتي و به حداقل رساندن خانوارهاي مواجه با هزينه‌هاي كمرشكن است . مشاركت ناعادلانه مالي مردم و پرداخت‌هاي مستقيم از جيب كه متناسب با توان پرداخت نباشد، نه تنها موجب مي‌شود خانوارهاي بيشتري در گروه مواجه با هزينه‌هاي كمرشكن سلامتي قرار گيرند، بلكه ممكن است برخي خانوارها به خاطر تأمين اين هزينه‌ها به زير خط فقر سقوط كنند . روش كار: در اين مطالعه با استفاده از داده‌هاي پيمايش درآمد- هزينه خانوار، شاخص عدالت در مشاركت مالي، نرخ خانوارهاي مواجه با هزينه‌هاي كمرشكن به تفكيك شهري-روستايي در نه منطقه مورد بررسي قرار گرفت و از داده‌هاي الكترونيكي مركز آمار بين سال‌هاي 1388 -1363 استفاده شد. نتيجه‌گيري: برنامه‌هاي اجرا شده طي سال‌هاي منتخب به حد كافي مؤثر واقع نبوده و مشاركت مالي در پرداخت‌هاي سلامتي به خوبي هدفمند نشده است. نظام سلامت نتوانسته است آن چنان كه بايد در راستاي حفاظت از خانوارها در برابر هزينه‌هاي كمرشكن عمل كند.

Introduction: One of the major goals of health systems is to establish a fair financial contribution to support the households in affording the expenses of health and treatment and to minimize the exposure of households to catastrophic expenditures. Unfair financial contribution and out of pocket payments that are not in line with capacity to pay, not only lead to more households exposed to catastrophic health expenditures but also result in impoverishment. This study aimed to assess the fair financial contribution index and influencing factors in the rate of households for rural and urban areas in nine regions in Iran. Methods: We used the household income-expenditure data of the Iran Statistical Center from 1984 to 2010. Data were analyzed using the STATA 11-SE package. Results: The fair financial contribution index had mild fluctuations from 1984 to 2010. There were no significant differences between the nine urban and rural areas regarding the index. The percentage of households exposed to catastrophic expenditures was increased during the study years. Conclusion: The applied strategies were not effective and financial contributions in health expenditures were not properly categorized during the selected years. In fact, the health system had not been successful in proper appliance of the health insurance system.