طراحي حداقل مجموعه داده‌هاي صدمات سوختگي در ايران

Designing a Minimum Data Set for Burn Injuries in Iran

مقدمه: صدمات سوختگي از رايج‌ترين و ويرانگرترين صدمات در سراسر جهان و بخصوص در كشورهاي در حال توسعه است. با اين وجود، ابزار استانداردي براي گردآوري داده‌هاي صدمات سوختگي ايجاد نشده است. هدف اين مطالعه طراحي حداقل مجموعه داده‌ها براي صدمات سوختگي است. روش كار: مطالعه توصيفي مقطعي بوده و در سال 1393 انجام شد. داده‌ها از بيمارستان‌هاي آموزشي دانشگاه علوم پزشكي ايران و هرمزگان، مراكز اسناد پزشكي، مراكز اورژانس و مراكز پزشكي قانوني شهر بندرعباس و به علاوه از طريق اينترنت و منابع كتابخانه‌اي گردآوري شد. پرونده‌هاي مورد مطالعه به‌صورت تصادفي بر اساس رده‌هاي T20-T29 از ICD-10 انتخاب شدند. داده‌ها با استفاده از چك‌ليست گردآوري شد. به منظور رسيدن به توافق در مورد عناصر داده‌اي از تكنيك دلفي تصميم از طريق پرسشنامه استفاده شد. اعتبار محتوا و پايايي پرسشنامه به ترتيب با استفاده از نظرات خبرگان و روش بازآزمايي ارزيابي شد. يافته‌ها: حداقل مجموعه داده‌اي براي صدمات سوختگي طراحي گرديد. اين حداقل مجموعه داده به دو رده اداري و باليني تقسيم شد. رده اداري متشكل از 6 بخش و 161 عنصر داده‌اي و رده باليني نيز متشكل از 17 بخش و 311 عنصر داده‌اي بود. نتيجه‌گيري: عناصر داده‌اي يك‌‌شكلي در مورد صدمات سوختگي در ايران وجود نداشت. طراحي حداقل مجموعه داده منجر به استاندارسازي و مديريت مؤثر داده‌ها از طريق فراهم كردن عناصر داده‌اي يك‌شكل و جامع براي صدمات سوختگي شده و امكان مقايسه اطلاعات در سطوح مختلف، تصميم‌گيري و سياست‌گذاري اثربخش و پيشگيري از صدمات سوختگي امكان‌پذير خواهد شد. به‌علاوه، كنترل صدمات سوختگي منجر به بهبود كيفيت مراقبت و كاهش هزينه‌ها خواهد شد.

Introduction: Burn injuries are the most common and destructive injuries worldwide, especially in the developing countries. Nevertheless, a standard tool to collect the data of burn injury is not developed yet. The current study aimed at designing a minimum data set (MDS) for burn injuries in Iran. Methods: The current descriptive and cross sectional study was performed in 2014. Data were collected from public hospitals of Hormozgan province, Iran, the hospitals affiliated to Iran University of Medical Sciences, healthcare, emergency, and forensic medicine centers in Bandar Abbas, in addition to online databases. Records were randomly selected based on T20-T29 categories from the International Classification of Diseases (ICD)-10. Data were collected using a checklist. The decision Delphi technique was applied to make a consensus about the data elements. The content validity and reliability of the questionnaire were assessed by expert’s opinions and test-retest method, respectively. Results: An MDS of burn injuries was developed. The MDS was divided into 2 categories of administrative and clinical with 6 and 17 sections and 161 and 311 data elements, respectively. Conclusion: Comprehensive and uniform data elements about burn injuries was not available in Iran. Development of an MDS resulted in standardization and effective management of the data through providing uniform and comprehensive data elements for burn injuries and comparability of information in various levels and made effective decision-making and policy-making possible. In addition, the control of burn injuries resulted in the improvement of the quality of care and containment of costs.