بررسي تاثيرقرص شويد بر ميزان قند خون ناشتا در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو

The Effect of Dill Tablet on The Level of Fasting Blood Sugar in Patients with Type II Diabetes

مقدمه و هدف: ديابت يك بيماري مزمن هتروژنيك است كه يكي ازمشخصه هاي آن هيپرگليسمي است و اين عامل مي تواند عوارض مهلكي ايجاد كند. يكي ازمعيارهاي تشخيص و كنترل ديابت سنجش قند خون ناشتا مي باشد. از طرفي استفاده از گياهان سنتي جهت كنترل قند خون در سالهاي اخير به دليل عوارض جانبي كمي كه دارند رواج بيشتري يافته است. لذا هدف از پژوهش حاضر با هدف بررسي تاثير قرص شويد بر ميزان قند خون ناشتا در بيماران مبتلا به ديابت نوع دو بود. مواد و روش ها: اين مطالعه از نوع كارآزمايي باليني شاهد دار بود.60 نفر نمونه كه شرايط شركت در اين مطالعه را دارا بودند با روش نمونه گيري مبتني بر هدف وارد مطالعه و به طور تصادفي به دو گروه آزمون و شاهد تقسيم شدند. در ابتدا قند خون ناشتا اندازه گيري شد. سپس گروه آزمون به مدت 6 هفته تحت درمان با قرص شويد قرار گرفتند. اطلاعات به دست آمده با آزمون هاي t مستقل و زوجي در نرم افزار SPSS نسخه 21 تجزيه و تحليل شد. يافته ها: براساس نتايج، بين ميانگين قند خون گروه آزمون و كنترل قبل از مداخله تفاوت معني داري وجود نداشت، همچنين اين تفاوت در گروه كنترل قبل و بعد از مداخله معني دار نبود( P> 0.05). اما بعد از مداخله ميانگين قند خون در گروه آزمون به طور معني داري نسبت به گروه كنترل كاهش يافت P<0.001) ). بحث و نتيجه گيري: با توجه به كاهش معني دار سطح قند خون ناشتا در گروه آزمون مي توان مصرف گياه شويد را به بيماران ديابتي توصيه نمود و به اين وسيله عوارض اين بيماري را كاهش داد.

Introduction: Diabetes is a chronic heterogeneous disease, one of the characteristics of which is hyperglycemia that can cause fatal complications. One of the criteria for diagnosis and management of diabetes is fasting blood glucose measurement. Given the few side effects, the use of traditional herbs to control blood sugar has gained popularity during the recent years. Herein, we aimed to investigate the effect of dill (Anethum graveolens) tablet on the level of fasting blood sugar in patients with type II diabetes. Materials and Method: This controlled clinical trial was carried out on 60 patients who met the inclusion criteria. The participants were selected through purposive sampling and randomly divided into intervention and control groups. Initially, fasting blood glucose was measured, and then the experimental group received dill tablet for six weeks. The obtained information was analyzed by independent and paired t-test in SPSS, version 21. Results: The mean blood glucose level was not significantly different between the intervention and control groups; moreover, the control group was not significantly different before and after the intervention in this respect. However, after the intervention, the mean blood glucose level significantly diminished in the intervention group compared to the control group (P<0.001). Conclusion: Given the significant reduction in fasting blood sugar in the intervention group, dill tablets can be recommended to diabetic patients to reduce the side effects of this disease