پديد آورندگان :
عنبريان، فرشته دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده دامپزشكي - گروه فيزيولوژي , فاطمي طباطبايي، رضا دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده دامپزشكي - گروه فيزيولوژي , كاظمي نژاد، ايرج دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده علوم , محمديان، صديقه دانشگاه شهيد چمران اهواز - دانشكده دامپزشكي - گروه فيزيولوژي
كليدواژه :
نانواكسيد آهن , دوران قبل از تولد , دوران نوزادي , رشدشناسي عصبي رفتاري
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: با توجه به حساسيت بالاي رويان و جنين به عوامل سمي و افزايش استفاده از نانو مواد مختلف از جمله نانواكسيد آهن در پزشكي، در اين مطالعه اثرات نانواكسيد آهن و يون آهن بر شاخصهاي توليدمثلي موش هاي سوري باردار و تكامل بازتابهاي عصبي-رفتاري نوزادان آنها مورد بررسي قرار گرفت.
مواد و روشها: در اين مطالعه تجربي 49 سر موش سوري ماده در گروه هاي كنترل، نانواكسيد آهن 100، نانواكسيد آهن 1000 و يون آهن 1000 از چهار روز قبل از جفتاندازي تا زمان زايمان يك روز درميان به صورت زيرجلدي به ترتيب با دوزهاي صفر، 100 و 1000 ميكروگرم بر كيلوگرم نانواكسيد آهن و يون فريك (معادل با مقدار يون موجود در 1000 ميكروگرم بر كيلوگرم نانواكسيد آهن) تيمار شدند. شاخص هاي توليدمثلي مادران، رشدشناسي عصبي رفتاري و تكامل فيزيكي نوزادان به تفكيك جنسيت ارزيابي و زمان تكاملشان بر حسب روز مشخص شد.
يافته ها: تكامل بسياري از بازتاب هاي عصبي رفتاري و شاخصهاي تكامل فيزيكي خصوصا در گروه نانواكسيد آهن 1000 در مقايسه با گروه كنترل دچار تاخير شد. به عنوان مثال امتناع از پرتگاه (2/70±0/13، 1/35±0/13؛ 0/001 >p)، چسبيدن به سطح (3/45±0/20، 2/55±0/20؛ 0/01 >p)، سطح شيبدار (3/50±0/22، 2/60±0/22؛ 0/01 >p)، گرفتن ميله (7/30±0/44، 5/58±0/44؛ 0/05 >p)، دويدن (8/70±0/23، 7/75±0/23؛ 0/01 >p)، در آمدن كرك (6/85±0/18، 5/90±0/18؛ 0/001 >p)، باز شدن چشم (15/25±0/22، 14/25±0/22؛ 0/01 >p)، و نزول بيضه (22/40±0/18، 21/20±0/18؛ p<0/001) توسط دوز بالاي نانواكسيد آهن در قياس با گروه كنترل دچار تاخير شدند. شدت اين تاخيرها در اكثر موارد به ترتيب در گروه هاي نانواكسيد آهن 100 و يون آهن كمتر بود.
نتيجه گيري: نتايج مطالعه بيانگر عوارض شديد مواجهه با نانوذرات اكسيدآهن در دوران جنيني و سمي تر بودن آن در مقايسه با يون آهن ميباشد.
چكيده لاتين :
BACKGROUND and OBJECTIVE: Considering the high sensitivity of embryo and fetus to toxic agents and increasing use of nanomaterials such as iron oxide nanoparticles in medicine, this study aimed to determine the effects of iron oxide nanoparticles and iron ions on reproductive indices of pregnant Syrian rats and neuro-behavioral development of their newborns.
METHODS: This experimental study was conducted on 49 pregnant Syrian rats, which were divided into one control and three study groups. The study groups were subcutaneously injected 100 and 1000 µg/kg of iron oxide nanoparticles and 1000 µg/kg of ferric iron ions (equivalent to the amount of iron ions in 1000 µg/kg of iron oxide nanoparticles), respectively. Injections were performed four days before mating until delivery on alternate days. Reproductive indices of pregnant rats, as well as neuro-behavioral and physical development of newborns, were evaluated with respect to sex; newborns’ development was recorded in days.
FINDINGS: Multiple neuro-behavioral reflexes and developmental indices were delayed in the study groups, especially in the group receiving 1000 µg/kg of iron oxide nanoparticles, compared to the control group. Based on the findings, cliff-drop aversion reflex (1.35±0.13 and 2.70±0.13, respectively; p<0.001), level or vertical stick reflex(2.55±0.20 and 3.45±0.20, respectively; p<0.01), negative geotaxis (2.60±0.22 and 3.50±0.22, respectively; p<0.01), bar holding reflex (5.85±0.44 and 7.30±0.44, respectively; p<0.05), running (7.75±0.23, 8.70±0.23; p<0.01), fur development (5.90±0.18 and 6.85±0.18, respectively; p<0.001), eye opening (14.25±0.22 and 15.25±0.22, respectively; p<0.01), and testes descent (21.20±0.18 and 22.40±0.18, respectively; p<0.001) were delayed in rats receiving 1000 µg/kg of iron oxide nanoparticles, compared to the control group. However, in most cases, shorter delays were observed in groups receiving 100 µg/kg of iron oxide nanoparticles and 1000 µg/kg of iron ions, respectively.
CONCLUSION: The present study revealed that exposure to iron oxide nanoparticles in the embryonic period could lead to severe complications; also, iron oxide nanoparticles were shown to be more toxic than iron ions.
