عنوان مقاله :
اثرات نانوذرات اكسيد مس و عصاره هيدروالكلي زرشك، خاكشي و سيلي مارين بر روي آنزيم هاي كاتالاز، مالون دي آلدئيد و گلوتاتيون پراكسيداز در موش هاي نر ديابتي
عنوان به زبان ديگر :
The Effects of Copper Oxide Nanoparticles and Hydroalcoholic Extracts of Berberis Vulgaris, Descurainia Sophia and Silybum Marianum on Catalase, Glutathione Peroxidase, and Malondialdehyde Concentration in Male Diabetic Rats
پديد آورندگان :
محمدي فرد، محمد دانشگاه پيام نور تفت - يزد - گروه زيست شناسي , ناظم، حبيب اله دانشگاه پيام نور تفت -گروه زيست شناسي , متقي پيشه، جواد دانشگاه سيستان و بلوچستان - دانشكده علوم - گروه شيمي
كليدواژه :
نانوذرات اكسيد مس , عصاره هاي گياهي , موش ديابتي , كاتالاز , مالون دي آلدئيد , گلوتاتيون پراكسيداز
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: آنتي اكسيدانها مي توانند باعث كاهش بروز اثرات مخرب راديكالهاي آزاد در طولاني مدت گردند. با توجه به اهميت تشديد استرس اكسيداتيو در بروز آسيب هاي بافتي توسط نانوذرات و خاصيت عصاره هاي گياهي بر كاهش اين شاخص، اين مطالعه به منظور اثرات نانوذرات اكسيد مس و عصاره هيدروالكلي زرشك، خاكشي و سيلي مارين بر روي آنزيم هاي كاتالاز، مالون دي آلدئيد و گلوتاتيون پراكسيداز در موش هاي نر ديابت انجام شد.
مواد و روشها: در اين مطالعه تجربي از 50 سر موش صحرايي نژاد ويستار (gr350- 250) در 10 گروه 5 تايي: كنترل سالم، سالم دريافت كننده نانوذره، سالم دريافت كننده عصاره زرشك، سيلي مارين و خاكشي (به طور جداگانه)، كنترل ديابتي، ديابتي دريافت كننده نانوذرات مس، گروه هاي ديابتي دريافت كننده عصاره زرشك، سيلي مارين و خاكشي (به طور جداگانه) استفاده شد. به منظور تشكيل گروه هاي ديابتي، نيمي از موشها با داروي آلوكسان با دوزmg/kg 120 ديابتي شدند. به گروههاي مختلف كنترل سالم و ديابتي عصاره هاي گياهان دارويي سيلي مارين، زرشك و خاكشي و همچنين نانوذرات اكسيد مس به مدت 30 روز به طور جداگانه و روزانه 0/5 سي سي به صورت داخل صفاقي (IP) تزريق شد. سپس موشها با كتامين بيهوش شدند و بافت كبد آنها خارج شد و آنزيم هاي كاتالاز، گلوتاتيون پراكسيداز و مالون دي آلدئيد بافتي اندازه گيري و مورد مقايسه قرار گرفت.
يافته ها: در گروه هاي ديابتي كه با نانوذرات مس تيمار شده بودند، افزايش معني دار در غلظت مالون دي آلدئيد از (0/447±4/7 به 0/405±5/05) مشاهده شد و كاهش معني دار در ميزان فعاليت آنزيم هاي كاتالاز از (1/48±36/8 به 1/4832±36/2) و همچنين گلوتاتيون پراكسيداز از(3/9115±75/4 به 4/336±72/4) مشاهده شد. عصاره سيلي مارين در كاهش اثرات نانوذرات نسبت به زرشك و خاكشي در تمام گروه ها موثرتر عمل نمود.
نتيجه گيري: نتايج مطالعه نشان داد كه براي كاهش اثرات استرس اكسيداتيو نانوذرات اكسيد مس، از عصاره اين گياهان دارويي مي توان استفاده كرد.
چكيده لاتين :
BACKGROUND and OBJECTIVE: Antioxidants can reduce the occurrence of long-term damages, caused by free radicals. Considering the importance of enhanced oxidative stress in the occurrence of nanoparticle-induced damages and effects of plant extracts on reducing oxidative stress, in this study, we aimed to evaluate the effects of copper oxide nanoparticles and hydroalcoholic extracts of Berberis vulgaris, Descurainia sophia, and silymarin on catalase, glutathione peroxidase, and malondialdehyde concentrations in male diabetic rats.
METHODS: In this experimental study, 50 Wistar rats (250-350 g) were divided in ten groups (five rats per group): healthy controls, healthy rats receiving nanoparticles, healthy rats receiving Berberis vulgaris, Descurainia sophia, and silymarin extracts (independently), diabetic controls, diabetic rats receiving copper nanoparticles, and diabetic rats receiving the extracts independently. In diabetic groups, diabetes was induced in half of the rats, using alloxan at a dose of 120 mg/kg. In addition to copper oxide nanoparticles, the control and diabetic groups independently received 0.5 cc of Berberis vulgaris, Descurainia sophia, and Silybum marianum extracts via intraperitoneal injection for 30 days. Then, the animals were anesthetized with ketamine and the liver tissues were removed. The concentrations of catalase, glutathione peroxidase, and malondialdehyde were measured and compared.
FINDINGS: In diabetic groups treated with copper nanoparticles, a significant increase was reported in the concentration of malondialdehyde (from 4.7±0.447 to 5.05±0.405). Moreover, a significant decline was observed in the activity of catalase enzymes (from 36.8±1.48 to 36.2±1.4832) and glutathione peroxidase (from 75.4±3.9115 to 72.4±4.3362). Based on the findings, Silybum marianum was more effective than Berberis vulgaris and Descurainia sophia in diminishing the effects of cooper nanoparticles.
CONCLUSION: The present results showed that the studied herbal extracts could be used for moderating the effects of oxidative stress, induced by copper oxide nanoparticles.
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي بابل
عنوان نشريه :
مجله دانشگاه علوم پزشكي بابل